Çaresiz...
Yapma dedim
Çaba gösterdim, direndim
Fakat sen hiç dinlemedin, endişe etmedin
Bir insan bu kadar ısrar ediyorsa, nefes nefes kalıyorsa
Demek ki fark edemediğim bir hakikat var diye basiret göstermedin
O an ne kadar gariptin, sanki bir başka kişiliktin, tanıyamadığım bir nefestin
"Acaba"lar içinde beni ne kadar perişan ettin, bir kıymet vermedin, nefsine esirdin
Ne kadar üzülsem, yaptığın yanlış ve hataları silip süpürsem yine de seni ikna etmiyordu
Sen bu kadar katı ve hırsın içinde konuşurken, yüreğim sızlıyor ve sana ne oldu böyle diyordum
Fakat sen beni hiç duymuyor hatta çekil önemden diye itip duvara vuruyordun, ben sadece ağlıyordum
Kapıyı çarptın ve yüzüme bile bakmadan çekip gittin, geriye ne kaldı ve yaşanmışlar nerede saklıydı umursamadın
İnsandım, en az senin kadar konuşabilen candım, senin heveslerine kurban edilmeye alışandım, ama aldandım...

Mustafa CİLASUN