Ruhuma seslenen
Kalbimi sessizce titreten
Hissiyatımı alıp ummana götüren
Ufkumda umutlarımı yeşerten bir suhuletle sevdim

Ben seni bilerek
Kalbime düşen sevgini hissederek
Ruhumdan tebarüz eden muhabbetin izini sürerek
Rahatsızlık vermeden, endişeye bırakmadan sevdim

Çünkü seven bendim
Senden hangi hakla karşılık beklerdim
Sen zaten kendi dünyasında umutlarını yaşayandın
Hüzün vadisinden uzak, hicran sağanağından ıraktın

Seven bendim
Hiç kimseyi ve tercihlerini etkilememeliydim
Sen o kadar masum ve naif halinle kalbime işledin
Edebi nezaketinle, başka âlemleri bana fark ettirdin

O ana kadar
Evet, bir şekilde yaşıyordum
Sanki sadece yaşamak için çabalıyordum
Neleri ihmal ediyor ve göremiyordum, daralıyordum

Ruh ve kalbimin
Aklımın ve vicdanımın, ilimden yoksun halin
Asabiyet ve cehalete bel bağlayan bir karakterin
Aklına eseni işleyen, nefsini ihmal etmeyen nefestim

Ben hiddet ve asabiyeti
Sen gülü zar zarifliğinde bülbülü figandın
Ben kurak toprağı, kavuran sıcağı, ayaz mekânı
Sen nadide baharı, serinleten rüzgâra ram ediyorsun

Korkularım vardı
Endişe zihnimi, kalbimi bırakmayan ahu zardı
Niyetlensem, günlerce hazırlık etsem, vazgeçiren aşktı
Korkutan, endişe yaşatan ve kedere atan acımasızlıktı

Feda olan ben olayım
En mümtaz halinde içimde yaşatayım
Hiç kimseye anlatmadan yâdınla yetinip mesut olayım
Meftun ettiğin muhabbetin ve aşkınla bir ömür yaşayayım

Mustafa Cilasun