Açıldım denize
Kürekleri aheste
Aheste çekiyorum
Dalıyorum, yumuşak
Dalgalara bakıyorum

Adeta
Bir salıncak gibi
Sallanan sandalı
Hüzünle düşünüyorum

Nereye
Gidiyorum,
Pek bilmiyorum
Dinlenmek, fark etmek
İçin mi gidiyorum

Niçin derin
Bir hesabın izlerini
Sürmüyorum
Ruhumu sıkan
Nefeslerden mi kaçıyorum

Bilmiyorum
Ne hikmetse bilmekte
İstemiyorum
Denizin vicdanına
Ruhumu teslim ediyorum

Tenime
Nüfuz eden
Serin bir rüzgâr var
Sıcağa nispet yaparcasına
Aczi yetime koşuyor

Rüzgâr
Şiddetini artırıyor
Deniz bir başka yüzünü
Acımadan gösteriyor

Garip bir
Kaygı içime işliyor,
Acabalar beliriyor
Sandal muvazenesiz
Bir insan gibi sendeliyor

Düşünüyorum
Tedbir adına
Bir hesaba giriyorum
İhtimalleri düşlemeden
Çıktığıma üzülüyorum

Acaba
Şimdi neredeyim
Diyorum
Etrafım çok ıssız,
Tek tük kuşlar var,
Bakınıyorum

Zamansız
Bir hicranın
İnsicamında bocalıyorum
Yalnızlık ve çaresizliği
İliklerime kadar hissediyorum

Yar diyorum
Kalbimi O’na bırakarak
Melülleşiyorum
Aklın, bilginin,
Tedbirin, azmin,
İhmal edildiğini anlıyorum

Mustafa Cilasun