Yar...
Bir ömür savruldum
Bahtın diyerek avundum
Her mevsim hüzün doluydum
Çaresiz hicranla arkadaş oldum

Issız
Ve sessiz sokaklar
Beni benden alan çığlıklar
Ruhumu okşayan yanık umutlar
Hep yanımdaydı, yalnız bırakmadı

Yar
Desem, ümidiyle beslensem
İlim ve irfanı terennüm eğlesem
İbret ve hikmetin âlinde serinlesem
Hiç ah u zar etmesen ve boyun büksem

Gel
Al götür beni
Himmet ve hamiyet et basiretini
Henüz “oku”mayı beceremeyen siretimi
Edep et, nezaret et, sırrı meftun et, hiç et

Ne olur
Bana aşktan söz et
Ruhumun firkatini hafiflet
Nasibi, hikmeti, ihlâsı halime şerh et
Aklı, ilmi, irfanı, iradeyi kaderi zerk et

Zalime
Kim dur diyecek
Kul her vakit boyun mu bükecek
Vahdet muhabbetsiz dirlik mi verecek
Yürek gücü kazanılmazsa zalim gülecek

Yar
Can ne ki
Siret ve ruh aşka amil
Gönül ve dimağ hak rızasına kefil
Candan geçirmeyen, ihlâsa bürünmeyen
Hiçbir arzu ve heves umut, aşk ve sevda değil

Mustafa Cilasun