VAPUR

Donuk yüzlü simitçiden aldığı simidin yarısını mideye indirdi.Diğer yarısını kağıda sarıp cebine sıkıştırdı.Akşam yemeği için endişeye gerek yoktu.Otobüsün kalkmasına yarım saatten fazla zaman vardı.İzmir'de oturan büyükbabasını ziyaret edicek bu maksatla da bir kaç gün bedavaya tatil yapmış olacaktı.
Haziran ayı olmasına rağmen hava oldukça serindi.Orada hiç kullanmayacağını bildiği halde, paltosunu yanına almakla akıllılık etmişti.Esen rüzgara aldırmadan Kadıköy rıhtımının kenarında bir banka oturup, martıların balık satan adamları çıldırtmalarını izledi.Oldukça cesaretli ya da epeyce aç olmalıydılar ki kızgın balıkçılara aldırmadan teknenin üzerine yığılmış balıklardan birini çalmaya uğraşıyorlardı.Başarılı olduklarını söylemek pek doğru olmazdı çünkü her girişimlerinde tam balığı gagalarıyla aşırıcakları sırada; zayıf, iki büklüm aynı zamanda da çevik balıkçıların ellerinde tuttukları uzun sopalarla kovuluyorlardı.Bir türlü uğraşlarından vazgeçmiyor bu savaşı karınlarını doyurana dek sürdürmeye niyetli görünüyorlardı.
Beşiktaş vapurunun kalkmak üzere olduğunu gördü martılarla balıkçıların savaşlarını izlerken.Vakit kaybetmeden rıhtıma doğru koşmaya başladı.Sigara almak için ayırdığı son bozukluklarını vapur jetonu almak amacıyla, yıllardır bu görevi yaptığı her hareketinden belli olan gişe memuruna verdi.
Gişe memuru hızla bozuklukları saydıve ustalıkla jetonu cam bölmenin altından uzattı.Hemen hemen parayı almasıyla jetonu vermesi bir olmuştu.Görevini profösyonelce yapan insanlara her zaman saygı duyduğunu anımsadı.Acelesi olmasına rağmen bu saygısını minnet dolu bir gülümsemeyle belirtti.
Bu gülümsemenin karşılığını beklemeden turnikeleri geçip son anda, kalkmak üzere olan vapura yetişti.
Saat beş çeyrekti ve nasıl olmuştu da unutmuştu onun her gün -gerçi üç gün önce görmüştü onu ama üç gündür aynı vakitte geliyordu- beş onbeş vapuruna bindiğini.Hatta karar bile vermişti ne olursa olsun söyleyecekti ona.''İnsanlık hali, her şey unutulur'' diye geçirdi içinden.Pek tatmin olmadı bu bahaneye ama kaybedecek zamanı da yoktu.Hemen onu aramaya koyulmalıydı.Nerde bulacağını biliyordu: üst katta sağ köşede ters tarafa oturuyordu.Gideceği yere doğru değil de ayrılacağı yere doğru yani kadıköy'e bakıyordu her zaman.
Cesaretini topladı.Yukarı çıkacak, gözlerine bakarak yanına gidecek ve her şey bitecekti.Ne olursa olurdu artık.
Üst kata çıktı.Tahmininde yanılmamıştı, yine aynı yerde oturuyordu.Yaklaştığında yanında oturan bir adam vardı.Hemen hemen aynı yaşlardaydı ikisi de.Kolunu kızın omuzuna atmış ve onu öpücüklere boğuyordu.Kız da bundan çok memnun görünüyordu.
Kafasını çevirdi ve karşıdan gelen garsonu gördü.Durdurdu, tepsiden sıkılmış portakal suyunu aldı ve bir dikişte hepsini bitirdi.Ne zamandır istiyordu bunu fakat çok pahalı olduğundan yapamamıştı şimdiye kadar.Bardağı yerine bıraktı, ödeyecek parası olmadığından koşmaya başladı.Beşiktaş' a giderse geri gelemiyebilirdi.Tek metelik yoktu cebinde.
Dışarı çıktı ve vapurun kenarından denize atladı.Fazla uzaklaşmamıştı vapur Kadıköy'den.Fakat yüzme bilmediğini unutmuştu herhalde ya da aklına gelmişti yüzme bilmediği. Cebindeki yarım simitle çıkardılar onu denizden yüzünde anlamsız bir ifade vardı.Bir ölüye benzemiyordu hiç.