Depreşirse dertlerin dağ gibi uçurum istersin
Bir kurtsan koyuna kuzulara hiç benzemezsin
Tüm gülleri ezip geçen rüzgarsan kasırgaysan
Bir çölsen yüreğin kum fırtınalarına gebeyse
Kimseyi sevmez kimseye bebeğim demezsin
Çünkü yağmurlar seni unutmuş için kurumuştur
Kimselere akamaz kimseciklere ağlayamazsın
Tüm nehirler seni götürmüşse uzak diyarlara
Aşk, ayrılık gam yüklü bir kervansa çöl sıcağında
Bir yangınsan yüreğin çıra misali tutuşmuşsa
Asla kibriti sevemezsin ağaca dönüşemezsin
Parmaklarına damar gibi kimse dokunmamışsa
Kim nasıl bilecek yumruğunun öfkesini nefretini
Kim nasıl bilecek avuçlarına dolan kan izlerini
Kimseyi sevemezsin ellerin tek senin olmuşsa