" Erhan Bey'in resimlerinde Batýlý ressamlarca gerçekleþtirilmiþ - Doðu'yu ve Ýslam dünyasýný konu alan - tablolarda görüldüðü gibi hamam, harem, vahþet sahneleri ya da ibadet eden mütevekkil tipler deðil ama okuyan, tartýþan Osmanlý aydýnlarý betimlenmiþtir. Pek çok resminde fotoðraftan yararlanmýþ olan sanatçý, yapýtlarýnda kullandýðý figürler arasýnda kendine de yer vermiþtir. Resimlerde yer alan kitap imgesi bu tür mekanlarda genellikle alýþýldýðý gibi yalnýzca din kitaplarýný deðil bilimsel kitaplarý da içermekte, dolayýsýyla bir aydýnlanma simgesi olarak kullanýlmaktadýr. Erhan Bey'in resimlerinde bir hareket vardýr. Bu onun eylem adamý olduðunu göstermektedir." gibi konuþmalar kulaðýma geldikçe ruhumun bir su gibi aktýðýný, içimin ferahladýðýný hissettim. Bu yorumlarý iþiten Nahit Bey'in de bana garip gözlerle baktýðýný gördüm. Nahit Bey'in bana bakarken, beynin nasýl çalýþtýðýný merak ettim. Acaba, sanatýmý mý düþünüyordu, yoksa kazanacaðý parayý mý düþünüyordu? diye sordum kendi kendime. Aslýnda ona hiç güvenmiyordum. Güven zaten beraberinde zayýflýðý getiriyordu. Kendine güvenen bir insanýn bir baþkasýna güvenmeye ihtiyacý yoktu aslýnda. Nahit'in karþýsýnda düþkün ve zayýf deðildim. Bu yüzden ona güvenme mecburiyetim de yoktu. Akþama kadar gelen misafirleri aðýrladým. Gelenler memnun bir þekilde ayrýlýrken, bize de hoþnut bir ruh hali býrakýyorlardý.
Akþam eve çok yorgun geldim. Salona çekilip kanapaye uzandým. Knepede yarý uykulu bir durumda en sevdiðim romaný bitirmeye çalýþtým. Caným pek kitap okumak istemedeðinden, Cartel grubunun " Kan bile kýrmýzý deðil karakan..." þarkýsýný hem dinlemeye hem söylemeye baþladým. Ayaða kalkarak mini dans figürleri icra etmeye baþladým. Kendimi iyice yorunca tekrar kanepeye uzandým. Boyku boyunca rüyalar gördüm sonra. Sabah erkenden galeriye gittim. Sergi salonunu tekrar ziyaretçilere açtým. Ertesi günden daha yoðun bir ziyaretçi topluluðu resimlerimi görmeye geldi. Nahit Bey saat on civarýnda gelip yoðun kalabalýkla karþýlaþýnca doðruca yanýma gelerek memnuniyetini bildirdi. Ýkimiz de yoðun ilgiden hoþnuttuk. Sergimizden üklenin ileri gelen gazate ve dergileri de söz ediyordu artýk. Mutluluðumuz çoðaldýkça çoðalýyordu. Akþamüstü galeriyi kapatmak için Nahit'ten izin istedim. Bana buz gibi yüzüyle onay verdi. Sokaða çýkýp alaca karanlýkta yürürken düþünmeye baþladým. Nahit Bey'in sergi çýkýþýnda bana soðuk davranýþýna bir türlü akýl erdiremedim. Boþ düþüncelerle evime aðýr aðýr yürüdüm. Daireme gelince kapýnýn önünde bir demet çiçek buldum. Çiçeðin üzerindeki kartý elime aldým. Kartýn üzerinde " Seni tebrik ederim; fakat bu baþarýný bana borçlusun unutma! " diye not düþmüþtü, Nahit Bey. O zaman anladým güllerin tehdit koktuðunu. Sonra içeri girip çiçekleri vazoyo koydum. Üzerimi deðiþtirerek kendime bir fincan kahve aldým. Ardýndan çalýþma odama geçip boþ tuvallere bakmaya baþladým. Ýçimden bir resim çizmek geçiyordu; ama ne çizeceðime karar veremiyordum. Bir anda aklýma Nahit Bey'in buz gibi bakýþlarý ve ardýndan gönderdiði sýmsýcak geller geldi. Salona geçerek vazoyu aldým ve atölyeme getirdim. Fýrçayý elime alýp kýrmýzý güllerin arkasýndan bana buz gibi bakan Nahit Bey'in resmini çizmeye baþladým. Bitirmeye ramak kala ayakta uyumaya baþladým. Rüyamda Nahit Bey'in buz gibi bakýþlarýný çizerken, bir anda o dönük ve soðuk gözlerinin hareketlendiðini hissettim. Paletime boya koymak için arkamý döndüm. Kýrmýzý boyayý alýp resme geri döndüðümde Nahit Bey'in anlamsýz yüzüyle karþýlaþtým. Þaþkýnlýðýmý atamadan uzun parmaklarýnýn boðazýmý sýkmasýyla uyandým. Kan ter içinde saate baktým. Sergiye geç kalmýþtým. Aceleyle kalkýp hazýrlandým. Sokakta hýzlý adýmlarla ilerlerken, akþamki rüyanýn ne kadar anlamsýz olduðun u düþündüm. Bu düþüncelerle sergiye vardým. Galeri giriþinde Nahit Bey'in sýmsýcak gülüþüyle karþýlaþtým. Dünkü davranýþýndan sonra bu gülüþü bana þaþýrtýcý gelmiþti.
_Hoþ geldin Erkan Bey...
_Hoþ bulduk efendim. Gönderdiðin için teþekkür ederim. Çok güzel bir jestti.
_Rice ederim. Siz daha iyilerine layýksýnýz.
Birlikte ofise doðru yürüdük. Beni misafir koltuðuna oturtup kendi koltuðuna geçti. Telefono eline alarak iki fincan kahve sipariþi verdi.
Bir anda sergiyi açmam gerektiðini söyledim. Nahit Bey gayet neþeli bir tavýrla o iþi hallettiðini söyledi. Ardýndan kahveleri yudumlarken yeni bir resim yapýp yapmadýðýmý sordu. Ona dün gece ki yaþadýklarýmdan söz açýp açmamam konusunda kararsýz kaldým. Düþüncelerimle tezat cümlelerle doða resimleri yaptýðýmý söyledim. Öyle þaþýrdým ki aðzýmdan çýkan sözler karþýsýnda afalladým. Þaþkýnlýðý geçirmek için bir yudum kahve aldým. Yeni resimlere baþlamýþ olmam Nahit Bey'i epeyce bir heyecanlandýrmýþtý. O an Nahit Bey'in ne düþündüðünü çok merak ettim. Acaba Nahit Bey, parayý mý, yoksa gerçekten sanatý mý önemsiyordu? Bu düþünceleri kafamdan atarak sergiye geçmemiz gerektiðini belirttim. Kalkýp sergiye geçtik. Salondayken kapýdan içeri Tanrýçayý anýmsatan kýrmýzýlar içinde, esmer bir kadýn girdi. Saçlarý uzun bükleli. gözleri iri ve gece kadar karanlýktý. Diþleri ise bu karanlýðý aydýnlatan yýldýzlar kadar parlaktý. Aðýr adýmlarla yanýmýza yaklaþtý. Sivri topuklu ayakkabýlarýnýn çýkardýðý ses kulaklarýmda çýnladý. Bana yaklaþýrken, her adýmýnda kalbimin daha bir heyecanla çarptýðýný, ellerimin terlediðini, baþýmýn döndüðünü ve bu durumun bana yabancý olduðunu o an anladým. Bayan yanýma geldiðinde muhteþem gülüþüyle birlikte bu resimleri yapanla nasýl görüþebileceðini sordu. Ben cevap vermeden Nahit Bet ortaya atýldý ve kendini tanýttý. Sergi hakkýnda bilgi vermeye baþladý. Bayan rahatsýz bir yüz ifadesiyle yeniden ressamla nasýl görüþebileceðini sordu. Çocukça bir heyecanla ressamýn ben olduðunu söyledim. Bayan gözlerindeki aydýnlýkla bana döndü:
_Merhaba, adým Umay... Resimle amatörce ilgileniyorum. Böylesine güzel resimlerin arasýnda olmak ve bu þaheserlerin yaratýcýsýyla tanýþmak, benim için büyük bir zevk oldu.
Sözlerinin karþýsýnda iyice heyecanlandým. Cümle kuramamaktan korkarken, bir anda cevap verdim.
_Ben Erkan...
Memnuniyetini bir gülümseyiþle ifade etti. Halihazýrda dansý yeni bitirmiþ bir çift gibi ayaklarýmýzý yerden kesercesine galerinin tam ortasýnda kimse yokmuþçasýna kaldýk. Sadece ikimiz ve tablolar...
Þaþkýn bir gülümsemeyle birbirimize bakarken, insan uðultularýnýn etkisiyle kendimize geldik. Ben, kapýyý iþaret ederek dýþarý çýkmayý teklif ettim. Baþýný yukarý aþaðý sallayýp onayladý ve ikimiz de tek vücut gibi dýþarý çýktýk. Dýþarý çýkma amacým anlayamadýðým duygularýmý da dýþarý çýkarma çabasý olsa gerek. Umay teklifimi kabul ederken bunu hissetmiþ olmalýydý.
Araba výzýltýlarýyla dolu sokakta Umay bana soru soran gözlerle bakarak dýþarý çýkma sebebinin yanýtýný bekliyordu sanki. Umay caddeden aþaðý yürümeye baþladý. Ben de arkasýndan onu takip ederek yürümeye baþladým. Yürüyorduk iki yaný aðaçlý bir yolda. Dallarda yapraklar kýpýrdýyordu esen rüzgarla. Adýmlarýmýz düþüncelerimizin aðýrlýðýyla yavaþ yavaþ ilerliyordu. Ýki sýra aðaçlarýn saðýndaki ve solundaki maðazalar þehri aydýnlýða boðuyordu. Dünya bir aydýnlýk halinde yapraklarýn arasýndan sýzýyordu. Gidiyorduk yol çizgilerinin bir nokta haline geldiði yere doðru. Konuþmaya baþladýk.
_ Güzel bir sergiydi. Tebrik ederim. Eline saðlýk.
Onu der demez ellerine tutmak istedim ama bunu yapamazdým. Bunu istememdeki sebep onun elimden kaçýp gitmesini elgeleyebilmekti. Bir an için bile olsa... Ne kadar hýzlý ve ani kurgulamýþtým bu aþk oyununu. Hiç tanýmadýðým biri hakkýnda ne kadar çabuk bir izlenime kapýlmýþtým.
_Teþekkür ederim. Uzun bir çalýþmaydý. Bu iþte amatör olduðuna göre bu sanatýn nasýl emek tükettiðini sen de tahmin edebilirsin.
Umay'ýn yüzünde beni onaylarcasýna bir gülümseme oluþtu. Ve ardýndan usta çýrak iliþkisi olarak algýladýðý bu durumu belli ederek:
_Hýýý... Bu iþte daha olgunlaþmadým. Aðacýn zirvesindeki elma eðer olgunlaþmamýþsa, yüksekte olmasýnýn bir anlamý yoktur. Bu yüzden yüksek perdeden konuþacak deðilim. Bu iþte daha hamým.
_ Çok güzel cümle kuruyorsunuz. Etkileyici konuþuyorsunuz. Bu özelliðinizin sanatýnýza da yansýdýðýný düþünüyorum. Resimlerinizi görmek isterdim.
_Tabi bu mümkün... Evime gelebilirsiniz. Bir kahve de ikram ederim.
Umay'ýn yüzünde tekrar bir gülümseme oluþtu. Fakat bu gülümse diðerlerinden çok farklýydý. Daha keskin daha yaralayýcýydý.
_Epeyce yürüdük. Ýstersen bir mola verelim. Þu köþedeki kafede bir çay içmeye ne dersin?
_ Þimdi müsadenizi istesem bu çayý evimde sana ikram etsem olur mu? Bu cuma uygun mu?
_Tamam.
Elime bir kartvizit tutuþturarak hýzlý adýmlarla karþý kaldýrýma geçerek, taksiye binip uzaklaþtý.
Ben de geri dönerek galeriye doðru yürüdüm. Galeriye vardýðýmda kapýda beni Nahit Bey karþýladý.
_Neredeydin?
Gülümseyerek içeri girdim. Kalabalýðýn içine girerek sohbete daldým. Zaman akývermiþti. Galeriyi kapatma vakti gelmiþti. Bir an önce eve gidip Umay'ýn bana hissettirdiklerini tabloya dökmek istedim.