Biliyorumki,bir girsem bu yola ,geri dönüþü olmayan mesafeler katedeceðim. Yola girip girmemenin kendimle olan istiþaresinde dahi,film þeridi akmak için göz kýrpýyor da ben müsade etmiyorum.
Ýnsan geçmiþinden korkar mý? Korkuyormuyum ?Nerden ve nasýl bu cümle düþtü dilimden.Düþünmeden izinsiz destursuz çýkan bir cümle.
Ýnkar etme diyor yolculuk için muavinlik yapan bilmediðim tarafým. Meçhul kiþi. Veya benim meçhullestirdigim.Yapmaa be yolcu itiraf et. Mesele korku deðil. Cesursun ama cesaretini nerde kullanacaðýný bilmiyorsun. Biliyorsun belkide ,vazgeçmiyorsun. Geçmiþin geleceðe el sürmesine müsade etmiyorsun. El sürüldümü düzenli giden biþeyler bozulacak.Kendi düzenin söz konusu deðil.Kiþinin düzeni içinde düzen vardýr. Domino gibi.Kendinle baslarsin baskasiyla biter.
Kendini inþaa edersin baþkasýný yýkarsýn.
An..
Aný ...
Hangisi?
Dünsüz bugünsüz,yarýnsýz insan olur mu?
Bak Dünsüz, bugünsüz insan olmazda; yarýnsýz insan olabilir.
Bugünü kaybetmeden,dün den bahsetmek kötü bir þey degil aslýnda.
Git yolcu mu diyor içsel ikamet. .
Peki çýkalým da niye çýkalým yolculuða. Vitrinde cam arkasýnda duran,dokunmadýðýmý ama gördüðümüz, baktýðýmýz, mekana ahenk katan ve tamamlayýcýlar gibi olduðu yerde býraksak mý?
Tam yolculuða karar vermiþken tekrar baþa sarmak niye?