Dostum ,Çığ yüreklim;
Nerde bir sahipsiz bank görürsen
Gözleri yerlerde gezineni
Yakılan limanı
Denizi…
İçinden şefkat Geçen trenleri
Yatağın kıyısında ki hüznü
Gözyaşlarını /Dört dilsiz duvara ağlayanı
Babasız yaşlıları/Sivas’ı gözüm Sivas’ı
Kırılan dalın türküsünü
Beni hatırla..
Hayat bana hiçbirşey bilmediğimi öğretti zaten…


Düşün ki;
Kar mı daha Günahkar
Yoksa kar altında kalan Bank mı?
Beyaz mı daha Asi ?
Yoksa Yeşile duran Siyah mı?
Ahde Vefa mı?
Yoksa Yalan mı?
İçinde; vazgeçtiğini bildiren mektuplar olan ulakları
Susa kurşun gibi değeni,Kemancı Bülent’i
Annesiz ölüleri/Sivas’ı Gözüm Sivas’ı
Sessizliğimin ardında ki çığlığı duy..
Beni hatırla..
Hayat bana hiçbirşey bilmediğimi öğretti zaten…

Servet Alkan
28.12.2018/Sivas.