Ömür boyunca aramak.. Yalnýz seni aramak. Paslý teneke kutularda, küf kokan dolaplarda, çerçevelerde, tenhalarda, sonra vapurlarda, trenlerde hep seni aramak. Belki bu þehirde deðilsin. Ne çýkar? Seni arýyorum ya. Belki de ayný sokakta evlerimiz, sabahlarý beni görüyorsun okuluma giderken. Sonra akþamý bekliyorsun, alacakaranlýðý… Beni bekliyorsun ya da bir baþkasýný, bir baþkasýný.



Hiç gel demeyeceðim sana. Aramak neredeyse ben oradayým. Ayaklarým ne güne duruyor? Yok yok birden karþýma çýkma. Kaç, saklan. Seni aramak istiyorum.



Git bu þehirden haydi git. Daðlara çýk, o uzak daðlara. Rüzgârlarýn krallýðýnda hüküm sür. Baktýn ki oraya da geldim yine kaç. Baþýný al, açýl denizlere. Gemilerin en güzeli, en büyüðü dilediðin limana götürmeli seni, dilediðin yerde demir atmalý. Ben küçük bir balýkçý kayýðý ile peþinden gelsem yeter. Seni arýyorum ya!



Bir yýl, beþ yýl, on yýl deðil; beþikten mezara kadar aramalý insan, ama ne aradýðýný bilmeli. Yaklaþýp uzaklaþmalý aradýðýndan. Okyanus dalgalarý üstünden bir küçük tekne gibi alçalýp yükselmeli. Yalýnayak koþmalý yollarda, ayaklarýný sivri taþlar kesip kanatmalý. Çöllerden geçmeli yolu, yanmalý, kavrulmalý. Sonra gözün alabildiðine ak, soðuk ülkelere düþmeli. Buzlar kýrýlmalý ayaklarýnýn altýnda, üstüne kar yaðmalý.



Bir gün bulacaksam bile parça parça bulmalýyým seni. Ayaklarýný Afrika’dan getirip bir kâðýt üzerine yapýþtýrmalýyým, saçlarýn Sibirya’da olmalý, dudaklarýn Çin’de. Gözlerin Hindistan’da bir mabudun gözleri olmalý, ellerin Ýtalya’da bir heykelin elleri. Bulsam da seni parça parça bulmalýyým.



Yine de bir yerin eksik kalmalý.



Yeniden yollara düþmeliyim, onu aramalýyým.



Ve tam seni tamamladýðým anda ölmeliyim.