Altmış ikiden tavşan yapmayı da
Sapanla cam kırmayı da
Akranlarımla aynı anda öğrendim hep
Sadece okumayı biraz erken söktüm
Ayakkabılarımı kendim bağlamayı da geç...
Ama akranlarıma kıyasla
Liseyi bitirdiğime bile sevinemedim hiç,
Çünkü annem öldü
Ve hiçbir diploma sevinci gölgeleyemezdi bu acıyı
Hiçbir takdir de söndüremedi bu yangını
Annem öldü çünkü



Göremeseniz de;
Kırış kırış hüzünler var içimde
Ütülemek boşa uğraş
Eylül kapımda
Şimdi ne varsa tüm gücüyle sarartarak her şeyi
Yas'a boğacak gözlerimi yine
Somut şiirler yazdıracak bana eşi ölen bir kumru
Eğer ki siz, ölmezden önce birisini gömmediyseniz kalbinize
Sakın ola güzün şiir yazma gafletinde bulunmayın, afallarsınız
Adet olduğu üzere
Birilerini canlı canlı öldürmektir yazmanın hukuku
-Gerçek ölümler istisnai-



Bilinenin aksine düşman edinilmez hep
Bazen, o arar bulur sizi
Naftalin her zaman tehdittir, beladır güveler için
Sevdamsı bir buğusu var ama nedense
Benim bile sonraki hayatlarımı öldürdü kokusu
Sizin kaç kazağınızın kolu yendi?
Dün gece mışıl mışıl uyurken ben,
Azrail yan komşumdaymış,
Bilsem bir sokak kedisiyle koşardım yardımına
Sekiz canla pekâlâ yaşayabilir kedi
Peki ya doksan dokuz can kaç canan katar ki insanın hayatına?
Ben de bilirdim el oğlu gibi soyut şiirler yazmasını da
Sabah oldum mu bir elimde rondela, diğer elim yok ki
Gökyüzüne imgesel resimler çizilmiyor gerçeklerle boğuşurken
Heybemdekiler fazlasıyla somut bir hayat ve hüzünlü şiirler...
Eleştiriler zehirli oklar gibi yağıyorken üzerime, mecburen
Devamında yeniden yürürlüktedir somurtmak, soyutlandığımda.