Okuduðunuz için teþekkür ederim. Umarým bu eseri beðenirsiniz. Geri dönüþleriniz ve diðer kitaplarým için www.armanberra.com üzerinden iletiþim kurabilirsiniz.



Kapýyý açtý, içeri girdi. Adýmýný attýkça bugün acele ile evden çýkarken, her zaman giydiði sessiz tabanlý ayakkabýsý yerine, sert tabanlý ayakkabýsýný giydiðini yürüdüðünde gelen topuk sesi ile fark etti. Görevi gereði sessizce ilerleyebilmeliydi. Ýnsanlar onun adýmlarýndan çýkan sesi duymamasý gerekirdi. Yýllardýr bu iþi yapýyordu ve alanýnda profesyoneldi. Gitmek istediði herhangi bir yere veya kiþiye sessizce yaklaþabilmesi gerekiyordu. Bunca yýldýr Ýlk defa bugün unutmuþtu ayakkabýlarýný, geri dönüp alamazdý. Kendisine kýzýyordu, bir adým dahi atmak istemiyordu. Bugün görevleri en az adýmla halletmeliydi. .

Dolabýný açtý, üzerine görevi sýrasýnda giydiði özel kýyafeti giydi. Sisteme eriþim için kendisine özel tahsis edilen bilgisayarý açtý ve tüm bilgiler elinin altýnda idi. Talepler geldikçe, bu talepler doðrultusunda sessizce teslimatý yapmasý gerekiyordu. Talepleri sessizce almalý, mümkünse bir kaðýda yazý ile yazýlýp iletilmeli, konuþarak söylenecek ise de kimsenin duymayacaðý þekilde söylenmeliydi. Bu nedenle dudak okuma yeteneklerini geliþtirmek için kurslara katýlmýþtý. Bu da iþinde diðer kiþilere göre üstün olmasýný saðlýyordu.

Odaklandý, sessizliðin sesini duyacak kadar sessizdi, henüz kimse yoktu. O sýrada kapý açýldý, üzerinde özel bir üniforma olan gözlüklü uzun boylu birisi yaklaþtý. Üzerindeki beyaz kýyafet bir doktor zannetmenize sebep olabilirdi, ama üniformasýnýn ceplerinin kenarlarýndaki kýrmýzý bulaþýk lekeler bu tezi çürütecek kadar ürkütücü idi. Belli belirsiz daðýlmýþ bu lekelerin kaynaðýný düþünmek bile istemiyordu. Mesleðini sormak kendi sonu olabilirdi, sessizce yürümeye dikkat ediþinden bu iþleri bilen birisi olduðu belliydi. Kimsenin birþey duymasýný istemiyor, en küçük bilgi sýzýntýsýna karþý dikkatli olmasý gerektiðini biliyordu.

Sessizce yaklaþmýþtý, gözlerini gözlerimin odaðýna kilitlemiþti. Korkuyordum, ne isterse onu bulabilmek dýþýnda bir seçeneðim olmadýðýný biliyordum. Duraksadý ve zor duyulacak bir sessizlik ile "Bolton'un Zehiri" dedi. Hiç þaþýrmadý, adamýn kendisinde oluþturduðu profile çok uygun bir istekti bu. Bazý hedefleri vardý ve önlüðündeki lekelerden dolayý bu hedeflerin neler olduðunu düþünmek bile istemedi. Görevini yapýp bir an önce gitmesini istiyordu.

Bir an endiþe etti, ya ellerinde yoksa, bu adamýn görünüþüne göre hiç de iyi þeyler olmayacaðýný tahmin edebiliyordu. Elinde bir James Bond çantasý da vardý, kim bilir içerisinde ne vardý. Belki istese bir anda burayý ateþe verebilirdi. Ýstediðini bir þekilde vermeliydi. Hemen bilgisayarýnda arama yaptý, zehiri ismini kýsýk sesle söylediði için anladýðý gibi yazdýðýnda bulamamýþtý, tekrar sordu bu sefer harf harf söylemesini istedi. Sonunda hatalý harfi bulmuþtu, düzeltip tekrar aradýðýnda derin bir rahatlama yaþamýþtý. Derhal zehirin olduðu dolaba doðru ilerledi, bugün giydiði gürültü yapan ayakkabýlar adamýn dikkatini çekmiþti. Bu zehri kimse duymadan almasý gerekiyordu, bu sesler çevreden dikkat çekmeye neden olabilirdi. Gergin bakýþlarla yürüyüþünü takip etti. Sesin az çýkmasý için çok yavaþ yürüyordu.

Sonunda adamýn istediðini bulmuþtu, yavaþ ve sessiz adýmlarla geri geldi. Adama elindeki zehrin dýþarýdan görünmeyeceði þekilde uzattý, adam þaþkýn bir bakýþ atmýþtý. Hem o kadar gürültü ile yürüyüp, sonra da böyle gizli gizli vermeye çalýþýnca sanýrým tutarsýzlýk gördüðü için garipsemiþti. Sonunda görev tamamlandý. Kitabý alýnca adýna çalýþtýðý birimin kartýna aldýðý zehri iþledi. Sonunda adamýn yüzü gülmüþtü, böyle gergin bir adamdan bu gülümsemeyi görünce rahatlamýþtý.

Tam adam giderken, kapýdan 3 kiþi daha girmiþti. Bu kiþilerde özel bir kýyafet yoktu. Her birisi sýradan bir insan gibi kendilerini gizliyorlardý. Zehri alan adam ilerlerken karþýlaþtýlar ve sessizce bir þeyler konuþtular. Aldýðý bu zehri birlikte kullanmayý düþündüklerini hal ve hareketlerinden anlamýþtý. Baþýný öne eðdi, her an onlarý dinlediðini anlayabilirler idi. Adam kapýdan çýkýp gitmiþti, yeni gelen 3 kiþi bu sefer karþýmda idi.

Bu sefer sayýca da üstün olduklarý için, daha dikkatli olmak zorunda idi. Ne isteyeceklerini merak ediyordu. Ýçlerinden birisi yaklaþtý ve "Josh'un Kafesi" dedi. Taþlar yerine oturuyordu, Zehiri alan adam ile konuþtular, þimdi de kafes istiyorlar. Aklýnda hiç iyi þeyler canlanmýyordu. Görevini yapýp bir an önce gitmeleri dýþýnda bir hedefi yoktu. Hemen aradý ve sistemde kafesin olduðu yeri buldu. Yine ses çýkaran ayakkabýlarý dikkatlerini çekmiþti. Kafesi buldu ve aðýr adýmlarla dönüp verdi. Aldýklarý bu þeyleri kullanýp iþleri bittikten sonra geri verebilmek için gizli servis kartýný verdi. Kartý alýp kafesi o kiþiye verdiðine dair kayýt girdikten sonra bilgisayarýn ekranýný kapattý. Bilgileri kimsenin görmemesi gerekiyordu. Sonunda sorun çýkmadan bu kiþiler de gitmiþti.

Tuvalete gitti, ayakkabýlarýndan çýkan sesler çok dikkat çekiyordu. Tuvalet kaðýtlarýndan ayakkabý tabanlarýna bir altlýk yaptý ve üstünden galoþ geçirdi. Ses tamamen kesilmese de artýk daha az geliyordu. Biraz daha rahatlamýþtý, ilk defa iþ ayakkabýlarý yoktu, bu riski en aza indirmesi gerekiyordu.

Bir anda içeriye ardý arkasý insanlar gelmeye baþladýðýný görmüþtü. Hem de ses çýkýp çýkmamasýna da çok dikkat etmeden giriyorlardý. Her bir taraftan gelen bu insanlar, hepsi bir anda istekte bulunursa nasýl karþýlayacaðýný bilemiyordu. Neyse ki hepsi oturmuþtu, bir plan yapmaya baþlamýþlardý. Bu sefer gelenler yapacaklarýný planladýktan sonra kendisinden bir þeyler isteyecek kiþilerdi. Kendisinden bir talep gelmemesi nedeniyle rahatlamýþtý.

Bir süre sonra birkaç kiþi daha talepte bulundu, taleplerini yine ayný þekilde gerçekleþtirdim. Ayakkabýlarýmdan ses çýkmamasý beni rahatlatmýþtý ancak bekleyen kiþiler için çok daha dikkat çektiðini fark etmiþtim. Ama umrumda deðildi, sessiz yürüyebiliyor olduðum için önemsemedim. Sonra sinirli þekilde yerinden kalkýp bana gelen birisi olduðunu gördüm. Adam gözlerini bana odaklamýþ, yüzündeki her zerreden ne kadar sinirli olduðunu anlamak mümkündü. Elinde tuttuðu þeyi, bana yaklaþtýkça bana doðru yöneltmeye baþlamýþtý. Silah, patlayýcý madde veya elektroþok cihazý, bunlardan herhangi birisi olabilirdi elindeki.

Kendimi hazýrlamalý idim, bu iþ için eðitim almýþtým ve yapabilirdim. Derhal güvenlik amirlerim ile iletiþim kurabildiðim özel þifreli cihazýmýn þifresini girip mesaj atmalýydým. Konuþamazdým, ortamda konuþursam yardým istediðimi anlardý. En acil durumda mesaj atýlacak 1 numaralý telefon numarasýna göndermeye karar verdim. Gelen tehlikenin büyüklüðünü bilmiyordum kendimi güvenceye almalýydým. Hemen telefonda mesajý hýzlýca yazdým. Þu an görev alanýndayým, ancak baþým belada. Þu an üzerine doðru gelen bir düþman var ve istediðini almasýna raðmen bana doðru geliyor. Acil yardým diye mesajýný yazdý.

Mesaj ulaþmýþtý, adam iyice yaklaþtý ve durdu. Korkudan ve sessizce konuþmasýndan dolayý ne dediðini ilk seferde anlamamýþtý. Tekrar sormaktan endiþe etmiþti. Bilgisayarda arama yapar gibi yapýp bulamadýðýný söyleyip tekrar sordu. Adam, karþýsýndaki kiþinin hemen istediðini vermesini beklediðini belli ediyordu hareketleri ile. Acele edince hata yapýyordu. Sonunda buldu, bu da bir baþka korkunç istekti. Donup kalmýþtý, "Siyah Kan" istiyordu. Hiç tereddüt etmeden istediðini vermeliydi. Bu mesleði yapmanýn sorumluluklarý vardý ve iþte bu þartlarda bile sakin kalmalýydý.

Ama o sýrada aklýna 3 gün önce intihar eden çok sevdiði komþusu gelmiþti. Ýntihar mýydý, cinayet mi kimse emin deðildi. Komþusunun intihar edeceðine inanmadýðý için kendisini attýðý yere gitmiþti ve orada yerde "Siyah Kan" görmüþtü. Kan böyle mi olur diye düþünmüþtü. Kýrmýzý olmasýný beklediði kan neden siyah diye düþündüðünü anýmsadý. Taþlar yerine oturmuþtu, bu kiþi bu cinayetleri iþleyen kiþiydi. Ýnsanlarýn vefatý sonrasýnda kanlarýn gerçekçi olmasý ve intihar süsünü eksiksiz verebilmek için bu yöntemi seçtiðini anlamýþtý. Kurtulamazdý elinden. Komþusuna yapýlaný affedemezdi, hýzla adamýn yanýna indi ve saldýrýp vurmaya baþladý. Adam ne olduðunu anlamamýþtý. Çevresindeki herkesin bir anda aslýnda onun adamý olduðunu fark etti. Herkes kalkmýþ ona yardým ediyordu. Ayýrdýlar, tekrar görev alanýna getirip masaya oturmasýný saðladýlar. Diðer adam kanlar içerisinde kalmýþtý.

Kapý yüksek bir sesle ve süratle açýldý, adama yaptýðý muamele nedeniyle cezalandýrýlacaðýný biliyordu ama bu kadar erken olmasýný da beklemiyordu. Hemen uzaklaþmaya çalýþtým, ama ellerimi tutup beni öldürmek için aðzýma bir zehir koyup üzerine zorla su içirdiler. Kendimi savundum, mücadele ediyordum. Bir yandan telefonda attýðým mesaja gelen yanýt mesajlarýný görmüþtüm ancak bakamýyordum. Nerede kaldýlar diye kýzýyordum. Yýllardýr hizmet ediyorum, baþýma bir iþ geldiðinde baba verilen deðer bu kadar mý diye söyleniyordum.

Bayýlmýþým, ve kendime geldiðimde baþka bir yerde uyanmýþtým. Karþýmda eþim vardý, ne oldu diye sordum. Nerdeyim ben dedim. Yerimden yavaþça ayaða kalktým. Birisinin burnu kanýyordu, diðerleri de ona yardým ediyordu. Ayakkabýlarým içinde peçete ve çevresinde galoþ geçirilmiþ komik bir durumda idi. Çevredeki insanlar gülümsüyordu.

Ne oldu dedim ve anlatmaya baþladýlar.

Bugün herkese biraz garip davranýyorsun. Sabah üniversitenin rektörü dersten çýkýp bir kitabý istemiþ ders sýrasýnda öðrencileri ile paylaþmak için. Ama garip donuk bakýþlar ile kimse olmamasýna raðmen yavaþ yavaþ ilerleyip kitabý kendisine vermiþsin. Sonra gelen 3 öðrenciye de tuhaf tuhaf bakarak, yanlarýndan ayrýlýp ayakkabýlarýnda galoþla dönmüþsün. Sonra acilen derse yetiþmek için sana doðru gelen arkadaþ, kitabý teslim etmek istemiþ ama sen ona saldýrmýþsýn. Tüm olanlar bu iþte.

Az önce içtiði ilaçla artýk kendine gelmiþti. Ýnsanlarýn isimlerini de hatýrlamaya baþlamýþtý. Napýyorsunuz siz benim görev alanýmda çýkýn öðrenci kalmasýn deyince herkes rahat bir nefes almýþ ve kendine geldiðinden emin olmuþtu. Üzeri tebeþir tozlarý ile kirlenmiþ üniversite hocasý iyi misiniz diye soruyordu. Sabah aldýðý "Zehir" isimli kitabý geri getirmiþti. Burnu kanayan çocuk ise, Osman idi, týp fakültesinde okuyan bir çocuk. Osman ne oldu sana deyince, güldü, abi lütfen þu an görüþmeyelim...

Yýllarýn emekli olmaya yaklaþmýþ kütüphanecisi, ömrü boyunca binlerce kitap okumuþtu. Okuduðu kitaplarýn etkisinde kaldýðý için günlük hayatta okuduðu gördüðü þeylerin benzerlerini görebiliyordu. Gördüðü her þey daha önce okuduðu kitaplardan zihninde esinleniliyordu. Dün ilaçlarýný içmeyi unutmuþtu. Zaten bu nedenle de gelirken yanlýþ ayakkabýsýný giymiþti. Sonrasýný da zaten hatýrlamýyordu.

Kendine geldiðinde, yine normale dönmüþtü herþey. Burnu kanayan çocuðun yanýna giderek özür diledi, ona çay ikram etti. Sabah kendisine korkunç insanlar gibi görünen bu yer, dünyanýn en güzel yerlerinden biriydi. Þehrin en iyi okulunun en güzel kütüphanelerinden birinde kütüphane sorumlusu idi. Emekliliðine az kaldý ama son günlerinde böyle kötü olaylar yaþanmamasý için ilaçlarýný düzenli kullanmaya söz verdi.

Bir daha hiç böyle bir durum yaþanmadý, ve kütüphaneden emekli olduðunda ayrýlacaðý son gün, üniversitenin düzenlediði güzel bir organizasyon ile veda etmiþti.