Deniz akşamı.

Mavileri kör denizde boğarak,
ak benize sürme yaptım bu akşam.
kederlerin çürüttüğü yanaklar,
mahkum olmuş,
     siyah renkli dağlara…
türkülerden ürperirken yürekler
Mısraların yüreğinde bin evham.
Dediler ki, yar gönlünde can tüter…

“deli dünya coşkun döne kendince
bana göre değil idin sen bence.”

Sayıların şaşkınlığı yıllara,
üç yerine beş düşmüş, beş yerine on düşmüş.
bir hayale yas çekerken umutlar,
Gökyüzünde çizgi çizgi bir hayat.
Her hayatın bir yerine kan düşmüş.

Baharları bahar gibi yaşamak
kime nasip, kime kısmet, bilemem.
bu yüzdendir yüreklerin yangını,
bu yüzdendir, ümitlerin ölümü,
bu yüzdendir, sürmeleri saran nem.

Bir sahilden seyrederim mavisini,
denizlerden daha derin gözlerin.
Yanık, yoksul bir gönülde işim var.
ağıtların başucunda sen varsın,
kederlenen yüreğimde yine sen,
en kıymetli acılarım hep senin.

“yar yoluna kara çarşaf gerilmiş,
yar yüreği, el gönlüne sürülmüş”

Bir gelsen de yaşamayı
               düşünsem.
Kanım değil, canım değil, sen yoksan,
umutlarım can mı bulur dünyada,
görürsün hep bu perişan hal ile,
vicdanına bin bir sual sorarak,
benim için bir kez bana bir baksan.

“geceleri uyku girmez gözüme,
zalim yastık diken oldu yüzüme”

kalk…
     sabahlara susuz kaldı bu akşam.
Anlattığın bilinmedik bir masal.
hayallere pusat vurdum,
               yiğitliğin çağında,
esir olmuş, bin alemde bir hayal.

yollarda yandı şiirler,
yollarda yandı hayaller,
yir nemli gözde bitti,
yenim olan her şey,
yönlümdeki emeller.