Uzadı yüzyıllar boyu yürünecek yollar yine yüreğimde,
Susmak ikliminde ,üşümüş bir çocuğum şimdi.
Yüzünü görüdüğüm gün aynalarda,
Direnişmin yıkılışına yelken açtım bir akşamüstü..
Yıldızlar terk etti gökyüzümü bu gece,
Ve ben artık gidiyorum kanayan yaralarımı sarmadan uzaklara..

Düşlerin içinde arayalım birbirimizi artık,
Belki mutluluk orada bulunmuştur acıların ardından.
Belki küçük bir kız çocuğu olursun tükenişlerinden sıyrılıp,
Bir bahar sabahı oturur yüzünün en mahrem gülüşüne,
Beklemeyi öğreniriz, umudu tüketişimizin asırlık yıldönümünde..
Sadece birbirimize anlatırız belki de hiç iyileşmeyecek yaralarımızı artık.
Ve gitmeyi kaldırırız dudaklarımızın hafızasından.

Ürpertilerim yeniden saatlere arkadaş oldu,
Delilik sınırı aşılmış bir gecede seni düşünmek,
Kötü alışkanlıkların en kötüsü olmuş..

Şimdi yavaşça kapanıyor kapılar usulca,
Gözlerini çekme düşlerimden,
Bir rüzgar eser o zaman, bir fırtına başlar,
Ben yaşamadığım yerde savrulur, un ufak olurum..!