Sevmiyorum Yağmurları
Severdim yağan yağmurları,
Yıkandığın hissederdim yüreğimin.
Ümitlere prangalar takılmış,
Canım can derdine düştü şimdi,
Ümit şehrim uçtan uca yıkılmış,
Canımı incitir düşen damlalar…

Geceleri umudumu ıslardı gözlerim,
Haylimde gülen yüzlü yar vardı.
Bir ağrılı kuş inerdi yüreğime
Benim ile ağlardı.
Seyrederdim yağan yağmurları,
Vuslatın ümidi ile…

Bir yeni yangın sardı yüreğimi,
Söndürmek için gezerim caddelerde.
Başımda bilinmedik gaileler,
Yüreğimi çatlatırken ağrılar,
Az ötede sancı çeken bir gül var.
Onun ağrısı ile yüreğim yanar.

Severdim yağan yağmurları,
Ebemkuşağını seyrederken onu görürdüm.
Yedi rengin ötesinde gülen bir yüz,
Narince bir selvi gelirdi önüme.
Seyrederdim, kendisinden habersiz.

Yağma artık…
Söndürmedikten sonra yanan yüreğimi.
Düşen her damla ile yeniden tutuşan canım,
Dayanmıyor yağışına.

Soframın tadı yok, aşımda zehir kokar.
Ağrılar örter beynimi.
Bir ölü yatar ruhumun derince yerinde.
Taşlarında benim adım yazılı.
Sonra bir ince ses çığlığa döner.
İki yaşlı göz uzaktan bakar.
Sevimsizleşen dünyada,
Yağmur ateşime alev verir,
Yanmadık yerimi yakar.
Gecelere naz döktüğüm günleri arıyorum,
Bilmediğim sokaklarda gezerken.
Sevmiyorum artık yağmurları,
Sevemiyorum,
Canım ağrılar çekerken.