Sevgili Günlük, Merhaba

Kısmetse her hafta kendimden bir şeyleri seninle paylaşacağım. Bu paylaşımlar oldukça amatör olacak. Bildiğin gibi ne psikoloji ne de edebiyat eğitimi aldım. Sadece duygu ve düşüncelerimi sana aktarmak istiyorum.

Seninle paylaşmak istediğim ilk konu tamamen kendi sorunum ve belki de benim gibi bir çok insanın sorunu. Kendimize güvenmemek ve korkak olmak. Adım atmaktan korkarız, düşüncemizi açıklamaktan, tartışmaktan korkarız. Ama bu gibi korkulardan kurtulmanın bizim elimizde olduğunu keşfettim. Bu yazıya başlamadan önce bu sorunların tam ortasındaydım. Günlerim son derece sıkıcı ve monoton bir hal almaya başlamıştı. Gelişimimi ve bilgimi körelten, ne bana ne de başkalarına yararı olmayan gereksiz iş ve uğraşlar içerisine girmiştim. Çok sevdiğim kitap okuma alışkanlığımı bile kaybetmiştim. Oysa lise yıllarımda bu alışkanlığımdan dolayı tepki bile görmüştüm.
“ Ders kitapların yetmiyormuş gibi bir de bunları mı okuyorsun, gözlerine yazık” derlerdi. Oysa böyle söyleyerek benim ve benim gibi bu sözleri duyan bir çok gencin geleceğiyle oynuyorlar, bize ve aslında kendilerine yazık ediyorlardı.

Kitap okumamakla birlikte öğrenme ve araştırma merakımı da bırakmıştım. Ne kendime, ne de çevreme bir yararımın dokunmadığını görmüştüm. Faydasız olduğumu görüyor ve kendime olan güvenimi kaybediyordum. Hayatımı amaçsız, bomboş mu geçirecektim; yoksa kendimin ve kendi yeteneklerimin farkına varıp, yaşamımı anlamlı kılan faydalı işler yaparak, hayatı dolu dolu mu yaşayacaktım. Evet hayatı dolu dolu yaşamayı seçecektim ve seçtim de. Eşimin de desteğiyle kendime güvenimi kazandım, cesaretimi topladım ve hayatı, duygu ve düşüncelerimi seninle paylaşmaya karar verdim.



Ayşe G.
ag_ky@yahoo.com