Kim ne bilsin ?

Bir öfkeli yürek gözlerimden damlayan
Kızgın bir yalnızlık ...
Yine açtım gözlerimi sabaha, ortalık kalabalık .
Nağmeler çınlatır kulağımı
çınlar yüreğimde sevdalar
Heba olmuşsa bir gençlik
Ve bir gençlikte umutlar teker teker kaybolmuşsa
Kim ne anlar ?
Gölgeliklerde zayii ettim öfkemi ,
Öfkemi dünden iyi ettim
Bir çınar dalına yuva yapmış kuş gibi
Toplayıp pılımı pırtımı kaçtım mevsimlerden
Bu diyardan hep gittim


Hançer vurulmuş arzularıma
Vurulmuş alnımın tam ortasına kaderim
Bir öfkeli yürek !
Kızgın bir yalnızlık
Kim ne duyar , ben giderim !

Aldırış etmem attığım çetelelere ; alıştım ne de olsa
Kalmadı çile yüklü bu defterin boş yeri
Kim ne bilsin ;
Bu dünya kalleş , yakıp yıkıyor sevenleri
Ayrılık doğuştan yazılmış ,
Bu diyardan ayrılmalıyım .
Kim ne anlar kırgınlığımı ; darılmalıyım .,

Güneş; dağlar ardında gizli
Umutlar ölümle pençeleşir ,
Bilirim ki ; SEVMEK YÜREK İŞİDİR
SEVMEK; ölmekle güzelleşir.
Kim ne bilsin ?
Suskun bir çare dertten katıdır.
Kim ne bilsin ?
Bu solgun yürek ,
Bu ağarmış saçlar ,
Aşkın suratıdır ...


Mustafa Çelebi ÇETİNKAYA
18 Mart 2000 (02:10)