Donuk kalmış ve eksiltilmiş bir bakışta doğdum,
Sessizliğin hakimiyet kurduğu, uykusuzluğun, kefaletsiz hapsine mahkum edildiği bir gecede,
Kızarmışlığa teslim yedi canlı göz dalmalarının boşluğa, boş boş saplandığı bir gece olmuştu doğum günüm.
Küçüklüğüm çok uzun sürmedi, her bir saniyenin milyon parçası gibi büyüdüm hemencecik,
Barajı harab olmuş göz yuvası yetmedi artık beni taşımaya, sığamadım.
Süzülmeye başladım yavaşca, dibi görünmeyen uyuşmuşluk tadındaki sonsuzluğa,
Fazla ses etmedim, belli etmedim kendimi,
Ama yinede gizleyemedim kararmış göz altlarında bıraktığım ıslak ayak izlerini.
Tutunacak bir yer aramanın faydasızlığının, buğu ile yazılı olduğu bir cama başımı yaslamış,
Yolumu çizerek, iz bırakarak düşmeye devam ettim...
Lezzetli bir şarkının nakarat kısmında biraz duraksadım,
İçimde notaları dinlemenin hevesi yeni yeni tazelenirken,
Yetmedi gücüm tutunmaya, yine hızlandım.
Hevesim kırılsada, belli etmedim, boynumu bükmedim, devam ettim.
Güzel hayallerin dalgalı yansımalarını hissetmeye başladım tuzlu tenimde,
Tam da buz kesmiş yanağın ortalarındayken, içim bile ısındı, öyle kaldım yerimde.
Yağmur damlası tadında düşüşlere inat olsun diyeydi biraz da bekleyişim,
Ama yine fazla oyalanamadım, devam ettim yine eskimiş bir karanlığın kimsesiz yolculuklarına,
Üzerime yansımış hayallerin benimle beraber aşağıya geldiğini,
Yolun sonuna yaklaşmışken sezebildim anca...
Eski bir piyanonun ince tuşlartının sesi tadında son bulurken yolculuğum,
Ne ardıma baktım, ne de yolun sonunda ne olduğunu hasarlı beynimde çizmeye çalıştım,
Öyle bıraktım kendimi, sonsuzluğun kollarına.
Ne beş dakika önce, ne de beş dakika sonra.
Ümitlerin tam sıfırın altına vurduğu anda,
Öyle bıraktım kendimi, sonsuzluğun kollarına....
Donuk kalmış ve eksiltilmiş bir bakışta doğdum,
Sessizliğin hakimiyet kurduğu, uykusuzluğun, kefaletsiz hapsine mahkum edildiği bir gecede,
Kızarmışlığa teslim yedi canlı göz dalmalarının boşluğa, boş boş saplandığı bir gece olmuştu doğum günüm.