efsanevi aşkların
sessiz çığlıkları inliyor bozkırda
bir duyan pişman, bir duymayan
duyanın yüreğinde bir sevda alev alıyor ki
ne çoruh, ne fırat ne de aras söndürebilir bu sevdayı

işte baki kalan bu hayatta
mümkün olmayan sevdayı bulmak
kendi beni yakar sedası seni
duyuyor musun?
hadi, dinle ki
duyabilirsen, benimle varsın ölüme yoksa elveda

-sevdayı ulaşılmazda aramak, yalnız yaşamak onu-

ulaşılmaz mefkuremde varsan
bende de varsın
o zaman... işte o zaman
baki kalır sevdamız
kafdağında açan mavi gül gibi
kimse ulaşamaz koparmak için
hep ümit edilir lakin; ulaşamaz kimse
sen ve benden başka kafdağına