Sonuncu bu sana yazdıklarımdan,
Bir daha adını anmayacağım,
Kömür karası gözlerini yakacağım,
Küllerini de savurup rüzgara, öyle bakacağım...

Bu son gözyaşı sana döktüğüm,
Bir daha ardından ağlamayacağım,
Hani saçlarını okşadığım ellerim varya,
Gidip binlerce kez yıkayacağım...

Bu son kadeh rakım, su diye sen kattığım,
Bir daha seni şişelerde aramayacağım,
Hani sen diye öptüğüm kadehim varya,
Paramparça edip, çöpe atacağım....

Ve son kez sevgilim diyorum sana bugün,
Tıbkı sana yazdığım her şiir, her mısra gibi,
Kalan tüm hatıralarını buruşturup,
Bıraktığın yaraların, kan rengi sargı bezleri ile birlikte,
Bilinmezliğin ateşine atacağım...

Dumanı sis olup kaplayacak her bir yanı,
Öyle bir yaban olacak ki o pembe düşler,
Göz, gözü görmeye hasret kalacak,
Ve rüzgar sisi yavaş yavaş dağıtırken,
Bende sırtımı dönmüş çoktan, gülümserce gitmiş olacağım,
Geriye sadece,
Kokuşmuş bir kaç hayal denemesinin cansız bedenleri,
Ve bu son şiir kalacak....