Sual: Unutmak neden zordur?

Ýnsan seviyorsa, dünya ne kadar da güzeldir. Adeta çile kutsallaþýr, yaþadýðý zorluklardan zevk duyar hale gelir. Mücadele için ne çok neden vardýr eðer seviyorsa insan...

Orhan Pamuk, “...eðer kalbinize nakþeylediðiniz bir güzelin resmi varsa, dünya hala sizin evinizdir.” diyor.

Kalbiniz bir güzel için çarpýyorsa eðer; görünce kanýnýz damarlarýnýzý zorlarcasýna hýzlanýyor, deli deli akýyorsa eðer; bülbül gibi þakýrken yada karga gibi kafa ütülerken onu görünce bülbülün dut yemiþ halini andýrýyorsanýz eðer; sükseli laflar ederken, hatiplere taþ çýkarýrcasýna nutuklar atarken onu görünce ‘hýk-mýk’tan daha güzel iki kelime söyleyemiyorsanýz eðer; manken edasýyla yürürken onu görünce kafasýna takoz düþmüþ civciv gibi oluyorsanýz eðer; evet, dünya hala sizin evinizdir, seviyorsanýz eðer...

Gece yatarken son düþündüðünüz sabah uyanýnca ilk düþündüðünüzle aynýysa eðer; hayalleriniz saatler sürüyor ve saatler hayallerinize yetmiyorsa eðer; güne baþlarken ilk ‘günaydýn’ý ve gece yatmadan ilk ‘iyi geceler’i, içinizden, uzaktaki birine diyorsanýz eðer; evet, dünya hala sizin evinizdir, seviyorsanýz eðer...

Bir yerde yemek yerken karþý sandalyeye kimseyi oturtturmuyorsanýz, çayevinde taburenin birine kimse oturamýyorsa eðer; otobüste tek kiþilik koltuklara oturmuyorsanýz eðer; evet, dünya hala sizin evinizdir, seviyorsanýz eðer...

Telefonunuz her çaldýðýnda içiniz ‘cýz’ ediyorsa, her telefonu ayný heyecanla açýyorsanýz eðer; her ‘numara yok’lu çaðrýlar sizi ‘hüsn-ü zan’a sevk ediyor, her mesajý ayný ümitle açýyorsanýz eðer; evet, dünya hala sizin evinizdir, seviyorsanýz eðer...

Ýsminiz ya okuduðunuz romanýn yada izlediðimiz filmin ‘esasoðlan’ýna endeksliyse eðer; onun ismi de ya okuduðunuz romanýn yada izlediðiniz filmin ‘diðer’ kahramanýna endeksliyse eðer; ‘esasoðlan’nýn çektikleri taþa geçsede, katlanabiliyorsanýz ve ‘diðer’ kahramanýn týrnaðýna taþ deðse içiniz sýzlýyorsa eðer; romanýn yada filmin sonuna kadar mutlu son için dua ediyorsanýz eðer; evet, dünya hala sizin evinizdir, seviyorsanýz eðer...

Okuduðunuz bütün þiirlerde kendinizi buluyorsanýz, dinlediðiniz bütün türküler sanki sizin için yazýlmýþsa eðer; falanca þair ne kadar güzel þiirler yazýyor, filanca sanatçý ne kadar güzel türkü söylüyorsa eðer; sevmediðiniz bir türkü bu sýralar ne kadar da güzel geliyorsa kulaðýnýza(!), sevmediðiniz bir þair ne kadar güzel þiirler ‘yazýyormuþ’sa meðer(!); evet, dünya hala sizin evinizdir, seviyorsanýz eðer...

Bir düðün konvoyu yanýnýzdan kornalarla geçerken bir garip oluyorsanýz eðer; gelin arabasýnýn arkasýndaki baþ harfleri yine yanlýþ yazmýþlar diye kýzýyorsanýz eðer; ara sýrada da olsa doðru harflere rastlýyorsanýz ve hafif bir utançlýkla kýzarýyorsanýz eðer; evet, dünya hala sizin evinizdir, seviyorsanýz eðer...

Yukarýda anlattýklarýmýn, aslýnda olaðan þeyler, hatta hayatýn ta kendisi olduðunu düþünüyorsanýz eðer;
Yukarýda anlattýklarýmýn, aslýnda müthiþ bir þey, yani, ‘Aþk’ýn ta kendisi olduðunu düþünüyorsanýz eðer;
Yukarýda anlattýklarýmýn, bu taraftan bakýnca ‘hayat’, öbür taraftan bakýnca ‘aþk’ olduðunu düþünüyorsanýz eðer; yani ki, “hayat eþittir aþk” diyorsanýz eðer; evet, evet, dünya hala sizin evinizdir, seviyorsanýz eðer...

Kabul ettiyseniz “hayat eþittir aþk”ý eðer, baþtaki sorunun cevabý aþaðýdadýr.

El-cevap: Çünkü “Unutmak eþittir ölmek”!..