Geçen hafta, nefesler tutuldu, dünya Felluce’deki katliamý izledi. Binlerce sivil öldü. Tarih tekerrür ediyor. Ayný olay, ikinci dünya savaþý sonunda Nagazaki’de olmuþtu. Orada da binlerce sivil ölmüþtü. Nefesler tutuldu, ama kesilmedi, aksine sinirli hallerde, adrenalinin pik yaptýðý zamanlarda olduðu gibi hýzlandý. Hele bir de ABD’in her ileri sürdüðü yabancý teröristlerin kentte yuvalandýðý tezinin doðru çýkmamasý ile nefesimiz daha bir hýzlandý.
Nefes olayý önemlidir. Doðdukdan sonra, bebek ebeler tarafýndan uyarýlýr. Aðlamasý, aslýnda yeni doðanýn nefes almasý içindir. Hele biraz geciksin nefes alma olayý, anne, baba doktorlarý bir telaþ alýr. Çocuk morarmaya baþlar. Çünkü nefes alamayan kiþide beynin havasýz kalmasý kötü sonuçlar doðurur.
Bugünlerde herkes G.O.R.A’ya gidiyor. Ýnsanlar nefesini tutarak izliyor. Sinema çýkýþýnda sorulduðu zaman, “Ýzlerken nefesimiz kesildi” diyenler de var. Nefes olayý bu kadar önemlidir. Dakikada 14-16 defa nefes alýrýz. Saatte 840, 24 saatte de 20160 nefes yapar. Bu kadar nefes almakdan ne biz yoruluruz, ne de ciðerlerimiz yorulur.
Nefes olayý müzisyenlerde de önemlidir. Üflemeli alet çalanlar nefes eðitimi almak zorundadýr ki, çalarken nefeslerini ayarlayabilsinler. Þarký söyleyenlerinde, müezzinlerin de kuvvetli nefeslerinin olmasý gerekir. Bunlarda nefes eðitimi almalýdýrlar. Bugün iyi bir ciðere sahip olmasa Bülent Ersoy diye bir sanatçý olamazdý. Þarký söylerken, alýnan nefes, ses tellerinin arasýndan çýkarken titreþim yaptýrarak sese dönüþür.
Nefes o kadar önemlidir ki, acile gelen bir yaralýnýn önce hava yolunun açýk olmasýna dikkat edilir. Bundan sonra damar yolu, tansiyon bakýlýr. Büyüklerimiz bir nefes sýhhatin önemli olduðunu hep ifade etmiþlerdir.
Dünyada her gün bir çok masum insan, gereksiz yere son nefesini veriyor. Ama hayat yine de saðlýklý yaþamaya deðer. Kýymetini bilelim. Unutmayýn, yaþanan her günün, anýn bir deðeri vardýr.