Ağlıyor bir çiçek...sessiz...niçinse?...
Demiyor...bir giden ardından mıdır?...
Teselli edemiyor hiç kimse...
Bilinmez…gelmeyen derdinden midir?...
kurumuş gözleri...
damla yaş çıkmaz,
gözyaşı, çöllerin yurdundan mıdır?

Ağla...ağla!...ey mahzun çiçek ağla!
Ağlatan seni belki bir acı gerçek…ağla!
hüznünü boşaltıncaya dek...
çünkü gülmek kadar
yakışıyor ağlamak sana…
umudu gözyaşları olan
çâreyi ağlamakta bulan…
Ağla!...Belki can verir gözyaşların
can çekişen sevdâna!...

Ağla...ağla!
Sevdânı yaşatıncaya dek...ağla!...
kınamalar ağır gelmesin sana!...
ağla!…yeri, göğü kuşatıncaya dek...
Hayata alış ve verdiği acılara da...
istemese de, kimse, anlamak!...

Sığındın ve güvende hissediyorsan
hiç mesele yok!...
Bâzen en emin dost,
en şefkatli sığınaktır ağlamak!...

Sözle anlatamadığını…
belki anlayan bulunur!?...
gözyaşlarınla anlat!...
bilmelisin ki…
- yaşamak…en güzel anlatmak!
Ağla!...gülmek kadar yakışıyor sana ağlamak…

www.kadirkaraman.com