Kezzap gibi acý bir gün. Tamamlayýp yataðýma girebilrsem kendimi mesut addedecem... Sevgili güncem malumun bir ülser tedavisi gördüm ve bunun hala psikolojik etkisini üzerimden atabilmiþ deðilim.... Midem yanýyor. Bunun yanýnda dün de belimde sebebini anlayamadýðým bir tutulma oldu. Akþam evde biranda yýðýlýp kaldýmmm. Allahtan arkadaþlar vardý ve kendimi olrýn yanýnda güvende hissettim....
Sevgili güncem biliyorsun ben sesizliðimi dinlemeyi seven bir insandým. Ancak bu rahatsýzlýklarýn nüksetmesiyle birlikte daha çok yanýmda birilerinin olmasýný istiyorum.... Birileri yanýmda olsun istiyorum... Yalnýz kalmak artýk bana korku veriyor. Bunu üzerimden atamýyorum... Bir korku yüreðimde, bedenimde en önemlisi kafamýn her hücresinde bulunuyor. Vüdudumun her an titrediðini hissediyorum.... Doktora gidiyorum sorun çýkmýyor. Arkadaþlar oðlum sen hastalýk hastasýsýn diyorlar... Ama sevgili güncem onlar ne bilebilir ki benim halimden. Hastanýn halinden saðlam olan ne anlayabilir. Nasrettin Hocanýn güzel bir kýssasý var. Hoca bir gün eþekten düþer. kolu komþu toplanýrlar ve hocayý doktora götürmek isterler ancak hoca doktora gitmemek için diretir. Niye inat ediyorsun hoca diye sorarlar. Hoca doktor eþekten düþmüþmü diye sorar. Hayýr niye sordun derler. Bana eþekten düþmüþ birini getirin der. Eþekten düþenin halinden ancak eþekten düþen anlar....
Cancaðýzým beni anlýyormusun. Nerden anlayacaksýn, eþekten mi düþtün?