İki elimin avuçları arasındaki
Bu yüreği pıt pıt atan yavru kuş
Ne kadar kırılgan
İnce ve narin
Ne kadar güzel
Yumuşak ve gizemli
Dünyanın en güzel çiçeklerinin
Bile yanında soluk kaldığı
Kadar taze
Canlı ve masum

Sen biraz daha özgürlük
Ve uçma isteğiyle
Yuvasından kendini boşluğa
Bırakmış serçe yavrusu
Sende biliyorsun ki
Seviyorum seni
İki elimin avuçları
Arasındaki
Bir cafede tuttuğum ellerini
Ve bir tv haberinden bile
Etkilenip ağlayan yüreğini
Ruhumla bedenimin
Birbirlerinden kıskanıp
Bakmaya kıyamadıkları gözlerini
Işıltısının tüm dünyamı
Aydınlattığı
Gülümseyen dudaklarının
Arasından görünen
O bembeyez dişlerini

Keşke
Sen bir gün havalanmış
Özgürce uçarken
Usulca yaklaşıp
Yanında seyredebilsem
Bu mavi yeşil dünyayı

Ve belkide beraber taşımak
Topladığın incecik dalları
Bulduğun kuytu bir ağaç kovuğuna
Hayat bir ağacın dalları
Arasından bakmaktır ormana
Aşağıda yerken güçlüler
Zayıfları
Tek yapabileceğimiz
Üzülmektir belkide
Yenilenler için
Ama insan kalbi taşımak
Tabii ki daha ağırdır
Bir yavru kuşun taşıdığıyla
İşte en çokta buna şaşıyorum
Ben birini
Bile zor taşırken
Sen o incecik kanatlarınla
İkisini birden
Nasıl taşıyorsun diye...