Genç spor muhabiri, daha bir hafta önce tanýþtýðý anaokulu öðretmeni kýzla randevusuna gidiyordu.
Trafik felaketti. Daha ikinci buluþmasýna geç kalmaktan korkuyor, kendi kullandýðý arabada heyecan ve endiþeden terliyordu. Araçlar arasýndaki boþluklardan saða sola çaresizce girmeye çalýþýyor, ikide bir kornaya basýyordu.
Geç kalacaðý kesinleþince, cep telefonuna sarýldý.
- Pastanede misin caným?
- Hayýr, hastanede…
- Ne?! Neden?! Ne oldu ki?!
- Sen neredesin?
- Ben trafikle boðuþuyorum, afedersin geciktim. Ne oldu?
- Önemli deðil. Þimdi söyleyeceðim hastaneye gel.
Kýz, yanýndakilere seslendi:
- Neydi buranýn ismi?
xxx
Spor muhabiri, geç kalmanýn mazeretini bildirmiþ olmanýn rahatlýðý, ama pastane yerine hastane adresini duymuþ olmanýn korku ve telaþýyla yeni adrese yöneldi.
Uzun uðraþlardan sonra bulduðu hastanenin acil servisine koþarak girdi.
Genç kýz, bekleme kýsmýnda oturduðu koltukta tebessümle karþýladý onu…
Muhabir rahatladý.
- Neler oldu caným, anlatsana…
xxx
Olay þuydu:
Genç bayan tam pastaneye girecekken, bankanýn önündeki emekliler kuyruðunda yaþlý bir adam yere yýðýlmýþtý. Bu düþüþ anýnda ihtiyar adamýn burnu kýrýlmýþtý.
Kimsenin ilgilenmediði yaþlý adamý bir taksiye bindirmiþ ve hastaneye getirmiþti genç kýz…
Muhabir, arkadaþýna sevgiyle sarýldý, “Tam isabet!” diye kendi kendine gururlanarak… Hiçbir þey söylemedi. Ýltifat etmedi.
Zaten kýz da:
- Gel bir çay içelim þuralarda bir yerde, dedi.
- Amcanýn son durumu ne peki?
- Tedavisi yapýldý, müþahade altýnda. Biraz kalmasý lazýmmýþ. Kusura bakma, seni de böyle bir tatsýzlýðýn içine soktum.
Çocuk duygularýný saklamadý artýk:
- Daha neler! Þahane bir iþ yapmýþsýn. Býrak biz de ortak olalým.
- Biz hastane parasýný ödeyip gidebiliriz biraz sonra. Hastaneyle konuþtum, durumu düzelince bir taksiye bindirip evine gönderecekler.
- Tamam caným, taksi parasýný da verelim amcaya…
- Ýyi olur. Ben bir bakýp geleyim.
xxx
Bu arada muhabir de muhasebeye girip hastane parasýný ödedi.
- Nerede bu senin hastan? Ben de bir göreyim, sonra vedalaþýp gideriz.
- Tamam. Çok tatlý bir amca. Taksi parasýný verdim. Bana öyle dualar etti ki, “Senin baban var mý?” dedi. “Yok” deyince, “O zaman Allah senin gönlüne göre bir kayýnbaba ve çocuklar versin!” dedi gözleri yaþlanarak...
- Amin, dedi muhabir.
Kýz, muhabirin kolundan tutarak müþahade odasýna götürdü.
Muhabir:
- Geçmiþ olsun dede, derken cümle aðzýnda dondu:
- Babaaa!
Diyebildi.