"Cahit Sýtký Tarancý, yaþama gayesini daha on dokuz yaþýndayken çizmiþ bir insandýr: Kötü talihine ve hayatý boyunca çektiði bütün ýzdýraplara raðmen þair olmak.

Onun þiir yazmaya baþlamasý, bu sahada büyük ümitler beslemesi ve bütün varlýðý ile þair olmak istemesi, içinde bulunduðu çirkinlik kompleksi ve boyunun kýsalýðý gibi fiziki kusurlarýnýn bir neticesidir. Ayný Ahmet Haþim gibi, çirkin olduðu inancý belki de onun bu kadar büyük þair olmasýnýn baþlýca sebeplerindendir. Ýçinde bulunduðu bu karamsarlýktan kurtulabilmesi için tek kurtuluþ yolu vardýr: Sanat ve þiir.

“Kitaplara vakfettim hevesimi neþemi,
Onlarýn kucaðýnda kesilir gözyaþlarým.
Þiirde bulacaðým ben yaldýzlý Kâbemi;
Þimdilik karanlýklar somurtkan yoldaþlarým.”

Galatasaray Lisesi`nde okurken þekillenen bu þair olmak ideali, onun için, boþ bir heves deðil, aksine varlýðýnýn yegâne temelidir. Bütün herþeyiyle kendini þiire adayan Tarancý`yý, babasý, derslerine engel olur gerekçesi ile yazýþtýklarý mektuplar aracýlýðý ile vazgeçirmek istemiþse de bir türlü baþarýlý olamamýþtýr. Babasýnýn kiþiliðinin hayraný olan ve onu çok seven Tarancý, babasýnýn kendisi için beslediði ümitleri boþa çýkarmamak için her zaman çalýþmýþ, ideali uðruna hayatýný feda etmekten kaçýnmamýþtýr. Aslýnda onun hedefi hepimizin ülküsü olmalýdýr: Öldükten sonra ardýndan bir eser býrakmak ve memleketiyle kendi nâmýný yükseltmek için durmadan, yorulmadan çalýþmak.

Tarancý`nýn, þiir sevgisinin deðeri parayla ölçülemez. Onun amacý para kazanmak deðil þair olmaktýr. Zaten hakiki þairin kafasýnda ticaret usulleri, para kazanmak gibi türlü türlü kurnazlýklarýn yer almayacaðýnýn bilincindedir. Onun tek bir hedefi vardýr: Ölmez yýkýlmaz bir abide yaratmak ve þair olmak.

Cahit Sýtký, uðruna çalýþtýðý bu yolda muvaffak olacaðýna emindir. Onun tek isteði vardýr: Sevdikleri tarafýndan anlaþýlmak ve desteklenmek. O, bu baþarýyý ailesi için de istemektedir. Hatta babasýna yazdýðý bir mektupta: “ Siz haldeki saadetten mesulsunuz, ben istikbaldeki þöhreti hazýrlamakla meþgulüm.” demektedir.

Cahit Sýtký Tarancý, çalýþmasýnýn karþýlýðýný almýþ ve çok istediði idealine ulaþarak, aramýzdan ayrýlýrken adýný ve sanatýný, edebiyat tarihimizin en nadide þairleri arasýna yazdýrmýþtýr. Bu büyük þairi saygýyla ve takdirle anýyorum.

Sanatkarýmýzýn mezar taþýnda þu mýsralar yazýlýdýr:

“Gitti gelmez bahar yeli
Þarkýlar yarýda kaldý
Bütün bahçeler kilitli
Anahtar Tanrý`da kaldý.” "