Sandy Posey klasiklerinden, all hung up on your green eyes dinliyorum. Genelde çalýþýrken ( gece vardiyasýnda ) açarým…
Kapýdaki üçgenin içinde aylardýr geceli gündüzlü hemen her renkte bir çift göz görmeye alýþmýþtým… Göremediðim dakikalarda önümdeki PCB’yi (baský devresini ve üzerindeki malzemeleri ) inceliyorum adetimdir bunu hep yaparým… Gelen emailler, boþ ver sil gitsin okumayacaðým hiçbirini bugün ya da bu gece…
Az sonra DVB mainboardlarýn kontrolü için üretime geçicem baský devre kalemimi aldým. Smd bölümü ( sýralý makine dizgini ) en son çýkan fuji F 12 makinenin çýkarmýþ olduðu 5000 DVB ‘yi incelemek için magazinden rastgele çekiyorum üretimde çalýþan touch-up’çý ( lehimli kontrol ) arkadaþlarým itinayla kontrol ettiler hepsini. Operatör ( makineyi programlayan kiþi bakýmýný yapan ) baþýmda ( eminim benden nefret ediyordur en fazla red yazan proses benim, farkýnda deðiller her çýkan redde onlarýn adýna savunma yazdýðýmdan…)
Maalesef bu gece de red yazýyorum eprom entegre yerine takýlmamýþ birkaç kartta bu þekilde çýkmýþ, olasý hata engellenmiþ oldu ama diðerleri de öylemiydi bunu bilmiyorum gece vardiyasýnda özellikle saat 02:30 , 03:00 gibi çok fazla hata çýkýyordu zamanla gözler gidiyordu çünkü sabaha kadar, sürekli ayný karta bakýyorladý operatör verilen programa göre ayarlýyordu makineyi lehim kontrolcüsü, göz kontrolcüsü, en son touch-up’çýsý… ( kolay deðildi iþleri zordu, kazandýklarý para sonuna kadar helaldi…)
Biz sadece belirli saatlerde üretimdeydik onun dýþýnda oda da bütün gün oturuyorduk
( ben fazla boþ durmayý sevmezdim…)
Kontrolü bitmiþ kartlara bakýyorduk rastgele çekiyorduk birkaç tane hatasýz magazine rapor yazýp manuele gönderiyorduk hatalý olanlara yeniden kontrol için red yazýyorduk… çok fazla aðýr deðildi iþim seviyordum severek yapýyordum bazen tamir odasýnda çalýþýyordum boþ kaldýðým zamanlarda. Kendime basit devreler yapardým hoþuma giderdi yeni bir þeyler icat etmek… Ya da ajandama bir þeyler yazardým… Bugün olduðu gibi.
Bir de gýcýk olduðum kiþilerin karikatürünü çizerdim bugün Mete beyin karkatürünü çizdim ( beyaz önlüðüyle kelebek gibi süzülüþünü çizdim baya komik oldu ben bile güldüm ) kahvaltýda bizim elemanlara gösterdim hepsi çok gülmüþlerdi, aslýnda böyle yaparak millete iyilik yapmýþ oluyorum fena mý uykularý açýlýyor iþte! ( Mete bey vardiye amiriydi kendini önemli biri sanan zavallýydý ) çizdiðim resmi ona da gösterdim anlamadý, saftýr biraz. ( güneþ yanýðý yüzlü, sakallý, parlak gözlü, kurt yahut çakal gibi sivri, keskin otuz iki diþini meydana çýkartan bir gülümseyiþi vardý. ) ilginç biriydi, emekli olursa yerine ben geçicem... ( bir gün )
03:00 paydosunda dýþarý çýktým soðuktu, ayaz çýkmýþtý. Kapýnýn önündeki bantta oturuyordum. Gökyüzüne bakýyordum. Dolunay vardý, yýldýzlarý tek tek sayabiliyordum 1-2-3-4 …. Neyse!
Barýþ yanýma geldi ( bilgisayar mühendisi üretimdeki makinelerin programýný yapar bugün o da nöbetteydi. )

Barýþ
-     Ne yapýyorsun ? diye sordu

Nur
-     Hiç! hava alýyorum. dedim.
Barýþ
-     Uff çok soðuk üþümüyor musun?
Nur
-     Üþüyorum. Gökyüzü ne kadar güzel…
Barýþ
-     Evet. yýldýzlar ne kadar çok belirgin, olabildiðine parlak…
-     Bugün fazla göremedim seni,
-     Bu arada çizdiklerini gördüm çok komikti nerden aklýna geldi?
Nur
-     Tamir odasýndaydým.
-     Bugün boþ vaktim çok vardý, aldým elime kaðýt kalem çizmeye baþladým,
-     Ne yapayým bir þeyler yapmazsam uykum gelecek.
Barýþ
-     Ýlginç. dedi gülerek
-     Komik birisin, ama mutlu deðilsin kendini deðil sürekli baþkalarýný güldürüyorsun niye böyle yapýyorsun ?

Ýçimden sana ne demek geldi ama kibar bir bayan olmaya çalýþýyorum ve sakin bir þekilde cevabýmý veriyorum. ( bugün onun kafasýna bir þey fýrlatmayacaðým )
Nur
-     Hiçbir þey yapmýyorum, sana öyle geliyor. Hem ben çok mutluyum…
Barýþ
-     Peki bugün seni kýzdýrmayacaðým. dedi ( güya )
-     Þarký söylemeyi sever misin? Diye sordu ve içeriye girdi. ’’geliyorum ’’ diyerek bana,
þaþýrdým tabii ki gecenin bu saatinde ne diyor bu manyak diye! Ana bir baktým gitarýný getiriyor.
-     Hadi bir þarký iste benden, beraber söyleyelim dedi.
Þaþýrdým kekelemeye baþladým ( üþüdüðüm için ) þey kem küm falan bir tuhaf olmuþtum yani ! ondan böyle bir þey beklemiyordum açýkçasý.

Nur
-     Nerden çýktý bu?
Barýþ
-     Benim
Nur
-     Çalmayý biliyor musun?
Barýþ
-     Evet. Hadi bir þarký iste benden.

Þaþkýnlýðým devam ettiði için düþünemedim.

Nur
- Kafana göre takýl dedim… demeseydim keþke Onur Akýn’nýn bir parçasý
( seviyorum seni ekmeyi tuza banýp, banýp yer gibi … ) güzel söylüyordu, dinliyordum. Söylerken gözlerimin içine bakýyordu. Sonradan fark ettim, bizimki resmen ilaný aþk yapýyordu, bu arada gitarýn sesini duyan geliyordu bizim bulunduðumuz yere. Nöbetteki meraklý arkadaþlarým ve diðerleri alaysý bir tavýrla hep bir aðýzdan ’’ ooohhh’’ falan, rezil olmuþtum bütün bölüme. Ne yapacaðýmý þaþýrdým böyle bir þey ilk defa baþýma geliyordu…
Barýþ’ýn arada bana melül melül baktýðýný görüyordum ama umursamýyordum, daha doðrusu benden hoþlandýðýný anlamamýþtým… ( ne kadar safmýþým…)


Nur
-     Tamam sus artýk güzeldi teþekkür ederim , falan dedim. Susmuyor bozuk plak gibi söylemeye devam ediyordu
-     Sus! diyorum
-     Sus artýk sus! rezil olduk bütün millete.


Barýþ
-      Bana evet diyene kadar susmayacaðým sabaha kadar seni sevdiðimi söyleyeceðim.

Nur
-     Çattýk ya!
-     Manyak mýsýn sen ya ! kafana yediðin onca darbelerden sonra bana bunu nasýl söyleyebilirsin ?
-     Eceline susadýn galiba!
Elimin altýnda bir þey yok ki kafasýna fýrlatayým, kulaklarýmý týkadým ve ona dönerek:

Nur
-     Bittin sen mahvedicem seni, Allah kahretsin! Dedim.

Barýþ arkamdan
-     Seni seviyorum anlamýyor musun? Niye inatçýlýk yapýyorsun?
-     Bak bir sürü þahit var…

Hiçbir þey söylemeden odaya gittim içerdeki bütün millet ýslýk eþliðinde alkýþ falan yapýyorlardý kýpkýrmýzý olmuþtum ne yapýcaðýmý bilmiyordum eve gitsem gidemem gecenin bu saatinde.
Korkunç bir gündü niye benimle uðraþýrlar anlamadým gitti.
Aslýnda iyi bir çocuk Barýþ, fabrikada ayný gün iþe baþlamýþtýk 1 yýl oluyor. Beni çok kýzdýrýrdý ben de her defasýnda kafasýna bir þeyler fýrlatýrdým en son yemekhane de bir kase tatlýyý baþýndan aþaðýya dökmüþtüm… Hala benimle uðraþýyor.
Sadece þýmarýk olduðu için kýzýyordum ona. Çok küstah ve kendini beðenmiþ biriydi, önceleri Arge ‘deki kýzlarla uðraþýrdý çýkmadýðý konuþmadýðý ( fingirdemediði ) kýz kalmamýþtýr. Buna raðmen onlarla birlikteyken yinede beni kýzdýrmaktan vazgeçmiyordu bugün olduðu gibi…
Güleyim mi aðlayayým mý bende bilmiyorum yine bir gece geçti, yine bir gün aðardý…

16- Nisan- 2002
( Ajandamdan yazdýklarým )