Aklýma düþtün bu gece. Bir þiir çýktý radyoda, sol yaným acýyor diye baþladý. O an sen düþtün aklýma. En son ne zaman acýmýþtý sol yaným anne. Unutmuþ muydum seni yoksa, gidiþine alýþmýþ mýydým. Hani her gece sen olacaksýn diye söz vermiþtim sana, hani yokluðuna alýþmayacaðým diye yeminler etmiþtim ya, ne oldu anne, unuttum mu yoksa seni. Gözlerim buðulandý yine bak anne, kýzdýn mý bana, üzdüm mü seni çok anne. Annesin sen, küsemezsin, evladýna kýrýlamazsýn, yüreðine sýðdýr yine beni, ne olur affet beni anne. Hani ziyaretine gelmiþtim bir ay önce, yaný baþýnda oturmuþtum, konuþmuþtum seninle de duymuþtun sanki beni. Ben her geliþimde olup bitenleri anlatýrým sana bilirsin anne, yine öyle yapmýþtým, dertleþmiþtik sonra, hasret gidermiþtik. Ben mezarýnýn baþ ucuna doðru oturmuþtum yine, ellerimi sanki seni sarýyormuþ gibi açmýþtým, ben aslýnda senin uzanýp yatarkenki halini düþlerdim anne, seni görürdüm. Yoksa dayanamýyorum anne, o soðuk topraðýn altýnda olduðunu kabul edemiyorum, periþan oluyorum da içimden ellerimle topraðý kazýp çýkarmak geliyor seni oradan. Aðlamýyorum ama anne, gözyaþlarýmý hemen siliyorum arkamý dönerek, sesim buðulu çýkýyor diye konuþmuyorum bir süre, mezarýnýn baþýnda gözüme hep bir þeyler kaçýyor da o süzülen damlalar o yüzden anne. Ben yeterince üzülüyorum sen yokken, boþ yere birde seni üzmeyeyim, sen rahat ol, mutlu ol gittiðin yerde anne. Söylemedim aslýnda hiç, sen yokken periþan oldum birkaç yýl ben, kýzma bana, toparlayamadým kendimi, alýþamadým gidiþine, boþluklara düþtüm, umursayamadým senden gayrýsýný, umursayamadým hiçbir þeyi de dünyam karardý gündüzlerimde dahi anne. Aklýmdan çýkmýyor beni terk ettiðin günkü konuþmamýz. Hep on dakika konuþurduk da o gün ne ben seni býrakabildim ne de sen beni de yarým saat konuþmuþtuk anne. Telefonlara fazla çýkmazdýn sen, dayanamazdýn, aðlardýn, o gün hiç aðlamadýn anne, hep güldün ama hiç aðlamadýn.. sabaha karþý gelen o telefon… artýk sabaha karþý gelen hiçbir telefonu açmýyorum biliyor musun anne. Korkuyorum. Aklýma geliyor o yeþil tülbentin tabutunun üzerindeki. Nasýlda çabucak mezara koymuþlardý seni anne. Herkes birbiriyle yarýþýyordu üzerine bir kürek toprak atmaya. Ben aðlýyordum, feryat etmek istiyordum durun yapmayýn diye. Kanýn çekiliyor o anda anne, bir yanýn kopuyor, birileri koluna giriyor sonra, uzaklaþtýrýyorlar seni, koparýyorlar senden de sesi soluðu çýkmaz oluyor insanýn. Sol yaný iþte o zaman aðrýmaya baþlýyor insanýn anne ve o aðrý hatýra kalýyor geriye. Artýk o hatýranla yaþayacaðým ben.. Yine aklýma düþ gecelerde, yine canlansýn hatýran, seni özleyeyim doyasýya, gözlerimden birkaç damla yaþ süzülsün, rahatça üzüleyim, çünki senin yanýnda üzülemiyorum ben anne. Gerçi biraz daha iyiyim þu aralar, toparladým kendimi, biliyor musun aþýk bile oldum galiba. Anneler evlatlarýný kýskanýrlarmýþ, dur caným hemen sorular sormaya baþlama, boþver be anne, sevdim iþte. Hem ikinizin yeride ayrý, ben seni daha çok sevdim merak etme sen anne. Hep derdin birde düðününü görsem diye de sonra susardýn, kim öle kim kala derdin. Bir gün evlenirsem düðünümde ilk gelinini sen tebrik edeceksin hiç merak etme anne. Aslýnda seni çok özledim ben, kaçtýr rüyalarýma da gelmiyorsun, seni unuttum diye mi kýzdýn bana, yoksa sende mi unutmaya baþladýn beni anne. Gidiþine hiç kýzmadým belki ama eðer ara sýra girmezsen düþlerime, býrakýrsan beni tek baþýma, bu sefer kýzarým iþte anne.
Býrak senden kalan hatýran olsun, býrak sol yaným yine sýzlasýn anne..