15 inde bir heyecan. Adý 17 heyecanýn. Herhangi bir günde, herhangi bir çevrede. Aþkýn adýnýn yaz, umudun adýnýn aþk olduðu bir gün. Pamuk teyze karþýdan geliyor. Yüzü yine alabildiðine güleç. Delikanlým nasýlsýn diyor. Hep öyle der zaten sevecenliliði, içinin güzelliði yüzüne vurmuþ halde. Ýyiyim diyorum, siz nasýlsýnýz, bir ihtiyacýnýz var mý. Eskiden öyleydi, saygý ve sevgi vardý, mahalle aile gibiydi. Yok saðol benim yavrum diyor. Yanýndaki kýza dönüyor, dikkatimi çekmemiþti, o da kim, nerden çýktý bu kýz. Kýzým, bu Zeliþ’imin oðlu. Kýzla bir an göz göze geliyorum. Hala anlayamadýðým bir an. Bir yýldan az ama bir aydan fazla sanki. Bu da benim torunum diyor pamuk teyze. Teyze ne güzel diyorsun da ben bende deðilim ki, toparlýyorum kendimi ve iyi günler diyorum, görüþürüz. Gittiðim yön onlara ters, ben kimim bilemiyorum uzaklaþýrken her adýmda…

Kaçýrayým mý seni, önce köye gideriz, sonra döner geliriz eve. Nasýlsa bizim için bir oda var. Kýyarýz nikahý, atacak deðiller ya, çalýþýrým sonra. Sizinkilerde söz edemezler, iki yýl sonra yaparýz düðünümüzü. Bir sessizlik koptu, bir poþet rüzgarýn etkisiyle havaya uçtu. Ses çýkarmadým, gözlerim gökyüzüne bakýyor. Hayýr, gözlerim uzaklara bakýyor. Baþýmý çevirip bakýyorum ona. Gözlerinde bir hüzün var, yanaklarýndan süzülen yaþlar damla damla kayboluyor yanaðýnda. Elleri elimde, gözlerimi yine bulutlara çeviriyorum, daha sýký tutuyorum ellerini titrediði belli olmasýn diye…

O gece uyku yok gözlerimde. Allah’ým gitmiyor gözlerimin önünden. Gözümü her kapatýþým o gözlerle karþýlaþmama yetiyor. Çare yok, nedir bu hal, ilk görüþte aþk mý. Gözleri ne kadar da güzeldi. Ceylan gözlü, kalbi de bir o kadar güzel olmalý. Yoksa bir göz beni bu kadar etkilemez ki. Nasýl bir þey bu. Ya o saçlarý. Simsiyah saçlarý. Tel tel dökülüyordu omuzlarýndan aþaðý. Her bir tel i saymýþ mýydým ki hala aklýmda o fotoðrafý. Nesin sen be kýz, melek misin, nesin sen. Saatler ilerliyor ama o dakikada durdum ben. Benim için bir sonraki onu görüþüme kadar zamanýn ilerleyeceði de yok. Görmeliyim, onu tekrar görmeliyim. Peki o ayrýlýrken yüzündeki gülümsemeye ne demeli, o da benim için öyle mi hissediyor aceba…

Beni çok sevdiðini, bana ne kadar deðer verdiðini biliyorum. Seninle çok mutlu bir hayat süreceðime de eminim. Senin gibi biriyle karþýlaþmadým dahi. Seni unutamam ama sonumuz olmayacak bizim. Sana kaçsam beni vururlar, sana kaçsam seni de vururlar. Býrakmazlar bizi. Hem nereye kaçacaðýz. Senin okulun var, seni bekleyen bir hayat var. Anlamazlar onlar, dinlemezler. Bizi hayat boyu býrakmazlar. Susmuþtu, hýçkýrýyordu, gözlerinden yaþlar durmak bilmeden akýyordu. Yaslandý omuzlarýma, sardým sýmsýký. Nefretim yükseldi bir þeylere. Hiç dinmeyecek bir nefret. Hýçkýrmalarý dinmiyordu. Elim saçlarýný okþuyordu, sanki býrakmayacak gibi sarýlýyordu, kimse ayýrmasýn der gibi. Ne ben konuþabiliyordum ne de o. Gözlerim uzaklara doðru dalmýþtý. Liseye kadar okuyabilmiþti, okumayý çok severdi, beni hep þaþýrtýrdý. Yýldýzlarýn adlarýnýn ne anlama geldiðini dahi bilirdi. Bir bitkiye bakar onun içinde geçtiði bir þiiri kesin okurdu. Tarih bilgisi beni hayrete düþürürdü. Anlaþýlmamýþtý, ailesi gerek görmemiþti okumasýna da. Býrakmazlar dedi, býrakmazlardý da. Tek kiþilik bir acý yoktu ortada. Ne ben ona, ne de o bana kýyabilmiþti. Keþke dedim o gün, bilgisiz birer cahil olsaydýk. Ne önünü ne sonunu düþünseydik.

Ertesi gün pamuk teyze yine gördü beni. Delikanlým müsait misin dedi. Buyur teyzem dedim. Bir þeyler alýnacak, torunumla gider misin, hem biraz gezsin, evde sýkýldý. Olur dedim ki dememle elimin ayaðýma dolaþmasý bir oldu. Uykusuz geçen gecemin müsebbibi yanýmdaydý iþte. Buyur dedim kendi kendime, ne yapacaksan yap. On dakika boyunca yürüdük, ne ben bir kelime edebildim, ne de o. Ne alacaktýn diye sordum. Markete gidelim dedi gülümseyerek. Duruþunda bir ciddilik, gözlerinde bir sýcaklýk vardý. Adýný sordum, ne zaman geldiðini sordum, okuyup okumadýðýný sordum, sordum da sordum. Fark etmedim ama galiba senelerdir tanýyordum onu. Yoksa bir anda bu kadar rahat nasýl olabilirdim ki. Markete gittik o gün, ertesi gün kitapçýya, ertesi gün bir parkta oturmaya akþam üstü. Neler konuþtuk tam hatýrlayamýyorum ama dünyanýn güneþin etrafýnda neden döndüðünden tut da elektronun durmasý halinde nelerin olabileceðine kadar. Haftanýn iki günü pamuk teyzeyle bize gelirlerdi. Pamuk teyze ikinci evliliðini yaptýðý için akrabasý yoktu, o yüzden annem kýzý gibiydi, onsuz yapamazdý. Pamuk teyze de beni bir torunu görürdü ki istediðimiz zaman bize izin verirdi. Hayatýmýn üç ayý geçti onunla. Kimisi için çocukluk aþký, kimisi için gençlik aþký, kimisi içinse aþk bile deðildir belki. Biz ise ne aþk dedik, ne sevda. Yapamayacaðýmýz hayaller kurmadýk. Edebiyattan konuþtuk, tarihten konuþtuk, þair olduk þiirler okuduk, hatýralarýmýzý, duygularýmýzý anlattýk. Anlatacaðýmýz bir þeylerimiz kalmayýnca sustuk ama hiçbir anýmýzdan mutsuz olmadýk. Sustuðumuz anlarda fýrtýnalar koptu içimizde ama mutluyduk yine de. Son güne kadar ayrýlmaktan bahsetmedik. Gelecekten konuþmadýk, bize ait olamayacaðýný düþündüðümüz bir gelecekten.

Hýçkýrýklarý durulmuþtu sonra baþýný kaldýrdý, ellerini elime aldý, gözlerimin içine bakýyordu, benim gözlerim hala uzaklardaydý, seni seviyorum dedi. Seni ilk gördüðüm andan, seni tanýdýðým andan itibaren sevdim. Senin ciddiliðini, senin o iyilik dolu kalbini sevdim. Bana deðer veriþini, bana dünyalarý vermek istemeni sevdim. Seni tanýdýðým için, seninle birlikte geçirdiðim her an için, bana verdiðin en büyük hediyeler için, seninle olan hatýralarým için sana minnettarým. Bu bizim kaderimiz ve sakýn delilik yapma. Senden bir þey istiyorum, bana söz ver delilik yapmayacaðýna. Gözlerimin içine bakýyordu, söz vermemi istiyordu, susuyordum, ellerimi sýkýyordu, söz ver dedi belki defalarca ve sesi incelmeye baþlýyordu. Aðlamaklý o sesiyle tekrar sordu, sanki onu duymuyordum, kafamda onun ailesi ve ben satranç oynar gibiydik, bir çýkýþ yolu arýyordum, onlarý mat etmek için, ama olmuyordu, elimde sadece onlarýn taþlarý vardý ve her yandan kuþatýlmýþtým ki titriyordum sinirden. Aðlayarak soruþu aklýmda, beni seviyor musun, seviyor musun! Evet diyebildim, o zaman söz ver dedi, delilik yapmayacaksýn, kabul edeceksin. Elleriyle sarsýyordu beni, gözlerimden iki damla yaþ döküldü, söz diyebildim sessizce. Sonra sarýldý yine boynuma, yaþlar yine dökülüyordu gözlerinden, benim ise içimde bir öfke kime olduðu belli olmayan, ve gözlerim uzaklarda ve onun o dökülen gözyaþlarý akýyordu içime. Kaç saat geçti öyle konuþmadan anýmsayamýyorum. Hala kaç yýl geçti sayamýyorum. Hani insanlar bir þeyleri kaybettiklerinde üzülürler, çok þeyler yapmak isterler de olmayýnca üzülürler, benim kaybedecek çok þeyim yok, kaybedeceðim çoðu þeyi o gün kaybetmiþtim. Her zaman bir umudum yoktur, çoðu umudumu orda kaybettim. Ben hala kendim için yaptýðým hiçbir þeyden mutlu olamýyorum, hala baþkalarýnýn mutluluðuna az da olsa katkým varsa mutlu oluyorum. Sen tanýdýn beni ama senden sonra beni tanýyan kimse anlayamadý. Beni baþkasýnda arama mutlu olursun demiþtin, aramadým seni baþkasýnda ama arasam da bulamam ki. Ýnsanlar en sevdiklerine dahi mutluluk vermiyorlar, en iyi bildiklerine dahi güven duymuyorlar, herkes nerden darbe alacaðým diye korkuyor. Ýyilik yap denize at, balýk bilmezse halýk bilir projemizde hep balýklarý besledi, bu dünyaya ait proje deðilmiþ ama senden hatýra iþte. Þimdi aklýma geldin de özlüyorum seni demeyeceðim. Sen o gün öldün benim için, söz vermiþtim sana, belki baþka zamana…

15 inde bir heyecan. Adý 17 heyecanýn. Herhangi bir günde, herhangi bir çevrede. Aþkýn adýnýn yaz, umudun adýnýn aþk olduðu bir gün…