Hadi gelin, ay tozu çalalım…

     Hadi gelin, ay tozu çalalım…
     Hadi gelin, en yüksek dağın doruğuna tırmanıp zıplayalım, avuçlarımız açık… üç, beş, yedi, on… olmadı mı? Yılmak yok, hadi tekrar zıplayalım… belki aya ulaşırız ve avuçlarız ay tozunu… Ay tozu çalarsak mutlu olacağız, inanıyorum. Hiçbir elem uğramayacak yanımıza…
     Hadi gelin, ay tozu çalalım…
     Çalalım ve tutalım avuçlarımızın içinde, ‘hiçbir şeyi’ tutamadığımız kadar…
     Çalalım ve tutkuyla bağlanalım, hiçbir anaya babaya, sevdalıya bağlanmadığımız kadar…
     Hadi gelin, ay tozu çalalım. Yoksa nasıl mutlu olacağız?
     Hadi gelin, ay tozu çalalım… dünya yetmiyor artık… dünya nimetleri, sevgileri, ırmakları-çağlayanları, kahramanları, taşı, kumu, toprağı yetmiyor… bize ay tozu lazım…
     Dünya… çok, çok dolu ama bomboşsun değil mi? ‘bu ne yaman çelişki’ türküsünü çığırıp duruyoruz…
     Dünya… barışların ve savaşların sıktı artık değil mi? Yorulduk savaşlarla kazanılan barışlardan…
     Dünya… açlığın ve tokluğun iki ayrı uçta değil mi? Ya çok aç, ya çok tokuz…
     Dünya… hiç çocuğun kalmadı etrafta değil mi? Hepsi birer gerilla, klavyeler başında… misketler, plastik ucuz toplar, yeni, cicili bicili giysilerde lekeler, akşam ezanını korkuyla beklemeler ve annelerden işitilen azarlar yok…
     Dünya… şöyle hani, içimize dokunan şairlerin yok değil mi artık? Şiir ahmakların eline düştü…Işıklar sönünce, gözlerimizi kapatıp ezbere okuyacağımız şiirler hükmünü yitirdi…
     Dünya… ‘yaradılanı severim, yaradandan ötürü’ diyenlerin de yok değil mi artık? Estetik cerrahi denen, bir rant kapısı var artık… beğenmedin mi burnunu, gözünü, kaşını, amaaan ne olacak canım, gider kestirir biçtirirsin…
     Dünya… aydınların, gençlerin katledildi değil mi? Ya ağıtlar yaktık, yada sevinç çığlıkları attık…
     Dünya… kahramanların da yok artık senin değil mi? Öldüler…
     Hey dünya!
     Hal böyle işte, biz seninle mutlu olamıyoruz…
     Sen içinde bin bir renk, bin bir ses barındır istersen, yada ne bileyim gökkuşakları doğur, umurumuzda değil…
     O yüzden aya çıkacağız ve ay tozu çalacağız, anla emi bizi… bütün suç senin, yoksa biz insanların hiçbir günahı yok ki… Ne yani biz mi doğradık kardeşimizi, biz mi bozduk senin dengeni, biz mi yok ettik ağaçlarını, hayvanlarını? Ne yani biz mi getirdik seni bu hale? Alakası yok… sen başlattın, biz sana uyduk…
     Avuçlarımızda hissedince o masmavi, parlak kum zerrelerini, sihirli bir değnek hayatlarımıza dokunacak. O zaman bir sürü ‘en’imiz olacak… ‘en’ zengin, ‘en’ güçlü, ‘en’ güzel, ‘en’ derin olacağız biz o zaman… herkes tok olacak, barışacağız birbirimizle, etrafta misketlerin peşinde koşuşturan, giysileri kirli bir sürü çocuk dolaşacak, şairlerimiz ve şiirlerimiz olacak… emek vermeyeceğiz, alt tarafı bir tutam ay tozu çalacağız, o kadar…
     Mutlu değiliz… bize yetmiyor annelerin sıcaklığı, bize yetmiyor su kenarlarında kitap okumalar, bize yetmiyor dost omuzları, bize yetmiyor içtiğimiz su, bize yetmiyor sabah uykuları-gece seyirleri…
     Hadi gelin, ay tozu çalalım…
Hadi gelin, en yüksek dağın doruğuna tırmanıp zıplayalım, avuçlarımız açık… üç, beş, yedi, on… olmadı mı? Yılmak yok, hadi tekrar zıplayalım… belki aya ulaşırız ve avuçlarız ay tozunu… Ay tozu çalarsak mutlu olacağız, inanıyorum. Hiçbir elem uğramayacak yanımıza…
     Ha, bir yol daha var mutluluk için ama, çoook zor. Yapabilir miyiz? Mesela, bir çocuğun başını okşasak, onu alıp kırlara götürsek ve dinlesek, dinlesek, dinlesek… mesela, taviz vermeden uzlaşabilsek ‘öteki’yle… mesela, annemize sarılsak ve seni seviyorum desek… mesela, barışsak kendimizle, burnumuzla, gözümüzle, fazla kilolarımızla… mesela, doyduktan sonra, elimizde kalanı bölüşsek, stok yapmasak… mesela, düşüncelerden ve düşünenlerden korkmasak ve ‘ne diyor ki bu adam’ desek, bize uymadığında da ‘ben böyle düşünmüyorum’ deyip noktayı koyuversek… mesela, ucuz edebiyata rant vermesek… mesela, kahramanlara sarılsak… mesela, sevsek kardeşimizi…
     Olmaz değil mi? Olmaz…      
     Ay tozu çalmak daha kolay, emek vermek lazım bunlara…
     Hadi gelin, ay tozu çalalım…
     Yoksa kederimizden gebereceğiz…