Þimdilerde daha çok þiir okumalý insan. Nazým okumalý mesela, kendi sesinin sýcaðýný duya duya… demeli ki nazým;

”Yaþamak þakaya gelmez,
büyük bir ciddiyetle yaþayacaksýn
bir sincap gibi meselâ,
yani, yaþamanýn dýþýnda ve ötesinde hiçbir þey beklemeden,
yani, bütün iþin gücün yaþamak olacak.

Yaþamayý ciddiye alacaksýn,
yani, o derecede, öylesine ki,
meselâ, kollarýn baðlý arkadan, sýrtýn duvarda,
yahut, kocaman gözlüklerin,
beyaz gömleðinle bir laboratuarda
insanlar için ölebileceksin,
hem de yüzünü bile görmediðin insanlar için,
hem de hiç kimse seni buna zorlamamýþken,
hem de en güzel, en gerçek þeyin
yaþamak olduðunu bildiðin halde.

Yani, öylesine ciddiye alacaksýn ki yaþamayý,
yetmiþinde bile, meselâ, zeytin dikeceksin,
hem de öyle çocuklara falan kalýr diye deðil,
ölmekten korktuðun halde ölüme inanmadýðýn için,
yaþamak, yani aðýr bastýðýndan.
Diyelim ki, aðýr ameliyatlýk hastayýz,
yani, beyaz masadan
bir daha kalkmamak ihtimali de var.
Duymamak mümkün deðilse de biraz erken gitmenin kederini
biz yine de güleceðiz anlatýlan Bektaþi fýkrasýna,
hava yaðmurlu mu, diye bakacaðýz pencereden,
yahut da yine sabýrsýzlýkla bekleyeceðiz
en son ajans haberlerini.

Diyelim ki, dövüþülmeye deðer bir þeyler için,
diyelim ki, cephedeyiz.
Daha orda ilk hücumda, daha o gün
yüzükoyun kapaklanýp ölmek de mümkün.
Tuhaf bir hýnçla bileceðiz bunu,
fakat yine de çýldýrasýya merak edeceðiz
belki yýllarca sürecek olan savaþýn sonunu.

Diyelim ki, hapisteyiz,
yaþýmýz da elliye yakýn,
daha da on sekiz sene olsun açýlmasýna demir kapýnýn.
Yine de dýþarýyla beraber yaþayacaðýz,
insanlarý, hayvanlarý, kavgasý ve rüzgârýyla
yani, duvarýn arkasýndaki dýþarýyla.

Yani, nasýl ve nerde olursak olalým
hiç ölünmeyecekmiþ gibi yaþanacak...
Bu dünya soðuyacak,
yýldýzlarýn arasýnda bir yýldýz,
hem de en ufacýklarýndan,
mavi kadifede bir yaldýz zerresi yani,
yani, bu koskocaman dünyamýz.

Bu dünya soðuyacak günün birinde,
hattâ bir buz yýðýný
yahut ölü bir bulut gibi de deðil,
boþ bir ceviz gibi yuvarlanacak
zifiri karanlýkta uçsuz bucaksýz.

Þimdiden çekilecek acýsý bunun,
duyulacak mahzunluðu þimdiden.
Böylesine sevilecek bu dünya
"Yaþadým" diyebilmen için...”
     Þimdilerde türkü dinlemeli insan, ama inatla Zülfü’nün sesinden, inatla Nazým’ýn yüreðinden;
     “hoþ geldin bebek
     yaþamak sýrasý sende
     senin yolunu gözlüyor
     kuþ palazý, boðmaca, kara çiçek, sýtma, yürek enfaktý, kanser filan…
     iþsizlik, açlýk filan…
     tren kazasý, uçak kazasý, iþ kazasý, yer depremi, kuraklýk filan…
     kara sevda, ayyaþlýk filan…
     hapishane kapýsý, polis copu filan…
     hoþ geldin bebek
     yaþamak sýrasý sende
     senin yolunu gözlüyor
sosyalizm filan…”
     Þimdilerde zor olduðundan tutunacak bir dal, isyanýný haykýracak bir meydan bulabilmek, evlere kapanmalý… herkes dönmeli yalnýzlýðýna…
     Þimdilerde yaþananlar ve bedellerini ödemek zor… Kaçmaksa bunun adý, heybesine sadece türkü ve þiir almalý insan kaçarken… evet evet kaçmalý yozluklardan, “yaþamaya dair” derken Nazým, “hoþ geldin bebek” derken Zülfü belki bir parça ýsýtarak yürekleri…