“Sen mutluluðun resmini yapabilir misin Abidin?
     Ýþin kolayýna kaçmadan ama…”
     Sahi ne mutluluðun resmi? Mutluluk ne? Hepimiz þikayetçiyiz mutlu olamamaktan ama kaçýmýzýn kafasýnýn içinde mutluluða dair bir kaç cümle var? Zengin olursak mý mutlu oluruz yada þöyle spor kýrmýzý bir arabamý mutluluðun kapýsýný açar bize? Madem öyleyse neden zengin ve kýrmýzý spor arabalýlar mutlu deðil? Yoksa mutluluk iyi bir eþ, güzel ve zeki birkaç çocuktan oluþan bir aile yaþamýnýn içinde mi gizli? Madem öyleyse neden bunlara sahip olanlar mutlu deðil?
     Mutluluk ne? Kaçýmýz farkýndayýz nasýl mutlu olacaðýmýzýn?
     Nazým’ýn bu þiirini okuduðum zamanlar, kafama takýlan tek soru bu olurdu ta ki Abidin Dino’nun çizdiði mutluluðun resmine kadar…


baktým… baktým…
yaðmur damlamýþ haneye, soðuk… tek bir þemsiye… rengarenk bir battaniye… kýz-erkek çocuklar… tek bir yatak…
iþin aslý mutluluðun kafamda bir tasviri yoktu belki ama, bir tasvirim olsa bu olmazdý, mutluluk bu deðil, bu olamaz diye düþündüm ilk önce.
Baktým, baktým…
Ayrýntýlar dedim sonra… ayrýntýlar…
Mutluluk ayrýntýda gizli…
Bir Pazar sabahý erkenden uyanýp, günün tatil günü olduðunu hatýrlayýp yataðýn içine gömülmekti mutluluk…
Yalnýzlýktan þikayet ederken, çalan kapý ziliydi…
Sabah bahar güneþinin pencereden süzülmesiydi…
Yüzlerinde ki gülümseme…
Gördün mü?
Her þeye raðmen direnmekti hayata, tek bir þemsiye alýp yaðmurlu hanenin içindeki tek yataða çoluk çoçuk doluþup renkli battaniyenin sýcaðýna sokulmak ve buna raðmen gülümseyebilmekti…
Basit deðildi... inadýna zordu…
ama zaten demiyor mu nazým

“sen mutluluðun resmini yapabilir misin abidin?
iþin kolayýna kaçmadan ama
gül yanaklý bebesini emziren melek yüzlü anneciðin resmini deðil
ne de ak örtüde elmalarýn
ne de akvaryumda su kabarcýklarýnýn arasýnda dolaþan kýrmýzý balýðýnkini
Sen mutluluðun resmini yapabilir misin Abidin?
1961 yazý ortalarýndaki Küba'nýn resmini yapabilir misin?
Çok þükür çok þükür bugünü de gördüm
ölsem gam yemem gayrýnýn resmini yapabilir misin üstad?”

ne güzel demiþ Nazým…
Abidin Üstat ne güzel damýtmýþ renkleri…
iþte mutluluðun resmi buydu… zordu… bir o kadar da kolay…
þimdi anlýyorum mutluluðu…
sende anla… uzun uzun bak… gör…
hadi mutlu ol…
zira artýk mutluluðun bir tanýmý var…..