Sevdam Serkeşleşince

Bıraktım yakasını gönlümün
Engel olmak anladım ki nafile
Zemheri sıcağını hissettiğim anlarda
Bir karganın burnu ile yer deşmiş
Varmış gitmiş gam eline yerleşmiş
Yokluğun varlığını yar bile bile...
Boşalttığım dehlizlerde kuruttuğum aşklar var.

Anamdan süt emdiğim zamanlarda
Mekanları ellerimde yokladım
Başımı taştan taşa dövdüm ırmaklar gibi
Yaktığım yüreğimi umudumla kokladım
Bin umudu bir umutla dehlizlerde sakladım
Boşalttığım dehlizlerde umutlar yanar.

Bakışlarında keder gördüm, gözlerinde buğu
Hayali zirvelerde bir çalıya bağlarken
Ölünün doğumunda bayram edeni gördüm.
Bir çılgın fidan büyüttüm aşk namına
Budakları kahpeleşen asil kökten yaş akar
Karıştırdım şu asırda özü kabuğu
Tanıdığım zakkumları mihman ettim içimde
Ağuların şerbetinde tanıdığım bal tadı

Daracık mekanlara kırk dünyayı sığdırdım
Çıplak düşen umutların her birinde bin illet.
Kırıldı sır kutusu döküldü irili ufaklı her şey
Bir şehir meydanında boynumda yafta
Sehpada üşüyen mihnetlere can verdim.
Benim onurumla serildi yerlere zillet
Bana şeref olan her değere imkan verdim.

Sarıldığım yorgan kana belendi bir sabah
Uykuların ihaneti varlığımı katletti
Yılanlarla sarmaş dolaş olmayı hayal ettim
Kapımı yabancı eller vurdu, anlamadım her sabah
Ekmeğimi aldılar, kanımı emdiler, benden olmayan
Dünyaları başka, hülyaları başka, kendileri yabancı
Bu hana hain girdi, kaldır başı, uyan be hancı.
Handan eder bu uykular uyanırsın bir sabah