GİRİŞ

düşüş başladı
boşluğun sesi büyüyor gözlerimde
ne zamandır aynı ölümü görüyorum rüyalarımda
sonra rüzgarlı birgün ve ismini yazmaktan imtina ettiğim şehir
ansızın beliren ay göğüs kafesimde ve bir el
belki de bir aynı elde bir neşter
kanımın kokusu sarıyor boşluğu
şimdi sükut beyaz bir intihar
ama ben yaşamak şarkısını söyledim gün boyu
dinleyen yok
kimsenin tahammülü yok böyle bir hali arza...

düşüş devam ediyor
şarkılarda arsız arsız yalanı kutsuyor
bir beklediğim var gelenlerin içinden
şehir gibi düzensiz büyüyen ve gelişen bir korku içimde
geriye kalan sadece hastalık günleri nedameti
inatla kelimelerden sarkaç yapıyorum kendime
adıma şaşıranlar adımlarımı kınıyorlar ne tuhaf
koşsamda nefesim kesiliyor dibe varınca
kimsenin umrunda olmuyor kalan
yaşadığım yalanlar içinden en sahici olanı zaman...

E.Emrullah Yılmaz