bu gece ben
yani ben bu gece
zamaný dilimleyip, hazýrda dilimlenmiþ yüreðime serpeliyorum
her parçaya; bir parça þizofren yalnýzlýk
bana ait olmayan gözlere dokunuyorum da
iki farklý hüznün çarpýþmasýndan doðmuþ olacaðý düþünülen
tuzlu su kývamýnda bir ýslaklýk
ben mi aðlýyorum arka yüzü siyaha boyalý camlarda
bu gece neden ürkütüyor karanlýk?
söylemeye çalýþtýðým þey
yüreðimin moleküler yapýsý hakkýnda
yani öyleki; odacýklara ayrýlmýþ
her odaya bir yaz
her yaza bir aþk
her aþka bir parça acý
ve bir kilit; içinde eski az acýlý yaz aþkýmýn olduðu odanýn kapýsýna
kapýlardan birini aralamaya çalýþýyorum
zamanlar geçmiþ üstünden insanoðlu özlüyor geçmiþini
vuruyorlar yüzüme kendi kapýlarýmý
hemde uzun bir süreliðine
çocuklarýn ruhsal ve ahlaki geliþimine engel teþkil ettiði gerekçesiyle
çünkü içerde
gözyaþý ve kahkaha seviþmekte
çünkü içerde
nurtopu gibi bir çeliþki üremekte...