Vakit gece yarısı. Vurdu yine yüreğin dem saati. Sustu dünya, hayat durdu. Bak işte tıngırdıyor yalnızlığın gam teli. Şimdi kim bilir hangi sevilenler var hayallerde. Kim bilir hangi sevdaları deşiyor kör karanlık. Kim bilir hangi yaraları....

Karanlığa sevdalanıyor aslında insan bu yalnızlık saatlerinde. Ay ışığı da süzülmese pencerelerden. Perdeler gözlerde şimdi, pencereler çıplak. Ahh karanlık, vefa abidesi, unutulmuş yürek sevdası karanlık. Dem saatlerinin işveli cariyesi. Dol hadi (bu) gözlere. Dol ki gidenlerden kalan boşluklara yerleşmesin sahte ışıklar...

Umut vardır ya hani o varlığıyla yaşatan. Kim bilir hangi zihinlere taht kurmuş, kim bilir kimlere hayat veriyordur şu an. Uğramıyor buralara ya, kırgın da değil (bu) yürek. Bir de acımasa....