Çıplak ampulun yaydığı ışık, sigara dumanlarını yararak tipik öğrenci evi salonunu soluk bir şekilde aydınlatıyordu. İki arkadaş kıçlarını halının üstüne koymuş, sırtlarını da ucuz çekyata vermişlerdi. Gece henüz çok ilerlememişti, ama iki kafadarın içmeye erken başladıkları çekyatın her iki yanındaki boş biralarının çokluğundan belliydi. Belki de bu şişelerden bazıları önceki gecelerden kalmıştı.

"Bu Sinan'ı bir elime geçirirsem!" dedi Ahmet, Shov marka televizyonda oynayan diziye dikkatle bakmayı kesmeden. Fizik bölümünde 5 senedir okuyordu; halen ikinci sınıftaydı.

"Ben esas annesini sevmiyorum bunun" dedi Hami ve birasından küçük bir yudum çekti. Edebiyat bölümünde 3. sınıftaydı. Dersleri bu sene ağırlaşmıştı, sallıyordu okulu bir süredir.

Çerez tabağındaki fıstıklar ilk bitmişti; kalan leblebileri ağızlarına atarak sessizce diziyi seyretmeye devam ettiler. Dizide Sinan isimli karakter eski karısı Aliye'ye çocuklarını göstermiyordu. Bunun için türlü düzenler çeviriyordu. Zavallı Aliye ise üzüntüden hayal görmeye başlamıştı. Sokakta gördüğü her çocuğu kendisinin zannediyordu.

Reklamlar başlamıştı. Ahmet yeni bira almak için kalkarken:

- Bu Sinan'ı öldüreceğim ben, diye sinirli bir şekilde söylendi. Hami biraz da umursamaz şekilde:

- Bu herif X kafeye takılıyor. Git hallet işini orada. Bana da getirsene bir tane!, dedi.

Ahmet birşey söylemeden buzdolabından biraları aldı, açacakla "cops!" diye açtı ve tekrar içeri geldi. Yerine otururken:

- Ben öyle istemiyorum. Herkes görmeli nasıl öldüğünü, dizide ölmeli.

Hami şaşkın bir şekilde:

- Yani gerçek değil de, film icabı mı öldürteceksin? Nasıl olacak bu iş?

- Hayır öyle değil. Gerçekten ölecek p.zevengin evladı. Dizinin çekimlerinin yapıldığı sahneye gideceğim. Bunları rehin alacağım, Aliye'nin eline silahı tutuşturup öldürteceğim.

- Oğlum o zaman yayınlamazlar ki o bölümü. Bari başka bir yerde öldür de rahat olsun.

Ahmet Hami'nin sözünü keserek:

- Sen öyle zannet! Ben o diziyi gösterteceğim de. Rehin alacağım yönetmeni, oradaki herkesi. Anladın mı?

O sırada dizi de başlamıştı. Ama tartışma hararetlendiği için kafalarını çevirip bakmadılar bile. Ahmet birasından büyük bir yudum çekip devam etti:

- Tek başına olmaz elbette. Bana adam gibi adam lazım. Yok ki ama, sen de kıçını kaldırmazsın.

Hami sigarasını çekiştirerek:

- Esas sen kıçını kaldırmazsın. O annesi olacak koca karıyı da öldüreceksek ben gelirim.

Durdu, biraz düşündü ve ekledi.

- Ama o zaman dizi yayına girene kadar tüm ekibi rehin almak lazım.

Ahmet sözünü keserek:

- Tam dizinin yayınlandığı gün olmalı. Aliye herifi öldürdükten sonra yönetmenin başına dayayacağım silahı, "Bugünkü dizi diye bunu yayınlat lan!' diyeceğim. Sen diğerlerini rehin tutarken ben bununla kanala gideceğim, öldürmenin olduğu kaseti vereceğim. Herkes izleyecek kanlı canlı öldürme sahnesini.

- Oğlum dizi dediğin çekildiğinde ha dedin mi yayınlanmaz ki! Onun montajı var, boku püsürü var. Ayrıca kanal da yayınlayacağı bölümü önceden hazırlamıştır. Son anda gelen kasedi niye yayınlasınlar?

- Silahı dayarsak montajlattırırız da. Önemli olan kanal binasında yönetmenin konuşmamasını sağlamak. Bu montaj işi de zor olacak be...

O sırada televizyonda Sinan'ın yüzü göründü. Hukuki süreçleri uzatması için avukatı ile hain planlar yapıyordu. Ahmet sunturlu bir küfür salladı. Birasını dikti kafaya. Sigarasından bir nefes çekti ve Hami'ye sordu:

- Cips getirsene biraz.
- Cips çoktan bitti oğlum.
- Alsana bakkaldan bi koşu. Hadi be.
- Geçen sefer de ben aldım. Bu sefer sen al.
- Üşeniyorum be oğlum.
- Valla gidemem kusura bakma.
- İbnesin oğlum sen.

Hami cevap vermeyerek konuyu kesti. Leblebileri katır kutur yiyerek, sigaralarını çekip küllerini dolmuş taşmış kültablasına boşaltarak televizyondaki diziye bakmaya devam ettiler.