Sadece bir yaþamý erteledim uzun zamandýr yapmam gerekendi belkide.
Kendimi suçladýðým geceler hala bitmedi içimde sancýlar var sana ait olmayan.
Sen yoksun derken bile senin olduðunu biliyorum içimde bir yerlerde hala sýzladýðýn,
Bir gece ansýzýn ve apansýzca tüm hýþmýnla ortaya çýkacaðýnýn farkýndayým ve hazýrlýklýyým.
Dünya tarihi üzerindeki her yokoluþu yükledim bedenime, her acýda vardým ben;
Ýmparatorluklar çöktüðünde ordaydým, bir bebeðin açlýðýnda ve bir sevginin sonunda umutlarýn yitirildiði yerde ben vardým.
Hiç bir baþlangýçta yer almadým hep bitiþlerde var oldum her sonda ben vardým.
Þimdi kendi sonumdayým artýk yoruldum, dünyanýn baþlangýcýnda belkide daha ilk tohum ekilmeden hazýrlanan sonun adýydý benim adým.
Düþüncelerimde hep sonlar oldu ve hayat hiç bir zaman bir baþlangýç hediye etmedi bana.
Yaþadýðým asýrlar ve girdiðim her beden bir sondu benim için.
Kelimeler ve yaþananlar artýk bir boþluk hayatýmda sebebi sen deðilsin senin verdiklerin deðil.
Alýnma üstüne yada sahiplenme onurlu bedeninle, düþüncelerinle.
Sadece tarihin tozlu sayfalarýnda gezin benim için, orada göreceksin beni;
Tüm günah tohumlarýnda tüm isyanlarda yaratýlan her facia ve her çirkin apansýz ölümde ben varým.
Umutlarý tüketen ben, benim adým tarihte, acýlarda, gözyaþlarýnda gizli.