/düþseydin elime bilirdim yapacaðýmý
sömüren benliðini nasýl da güzel gizlediðini anlatýrdým... /

yalana doygun yüzüme vuramazdýn hýrsýzlýðýný.ne kalp çalabildim ne hayat þimdiye...
otoritesi eksik ebeveynler gibi þýmarttým özgürlüðünü.böylece kurdun bende sömürgelerini.
kýsýr atlar þahlanýp coþsa neye yarar?
at kýsýrsa,koþusu da kýsýrdýr üretkenliði kadar...ben de bu misal salýndým yeryüzünün yaylalarýna -tökezledim- nallarýmý sýktým avucumda.ayak bileklerim erirken kendimi arýyordum.
-ben-
keyfi varlýðýnla bozulmuþ,psikolojisi yine varlýðýnla var olmuþ ben...
olsaydý imkaným,nesil nesil büyüyen çýnarlar izletirdim çocuklara,beyin felçlerime,bozduðun özgürlüklere...
bana çelme takan -tökezleten- ayaklarýna,o ellerimdeki nallarý çaktýðýmda aðlayarak uyanacak çocuklar.
sömürgen huyun nasýr tutmaya baþladýðýnda,sövücülerimi çýkartýp cebimden baðýrtacaðým yüzüne.öyle laflar edecekler ki gözlerini düþürdüðün yer, dönmeyecek dünyayla.
elime bir kaþýk takýp çýkacaðým sokaklara...

/ düþseydin elime bilirdim yapacaðýmý
özgür yanlarýný nasýl aldýrdýðýný anlatýrdým /