''cehennem
araf
cennet''



biz de severdik ellerimize saplanan güneşi akşamüstlerine kadar oyalamayı
karanlık odalarda toplaşır patlatırdık aydınlığımızı-saçılırdı-
kara duvar,ak duvar...

Ayşe en çok öpmeyi severdi,ruhumun saklı her köşesini
ama Mustafa'nın da ruhundan okşardı
doyum evimizde azaldıkça karalar
ellerimiz daha sıcak oldu,daha kaynar...
seslerle iletişemeyecek kadar borçluyduk sözlere
repliklerimizi veresiye defterine yazdırıp öylece okurduk İlahi Komedya'yı
kendimize saki,kendimize mey,kendimize şaki iken
doyamazdık kulaklarımızı gıdıklayan kuşlara bakmaya
belki de en çok güvercinlere...sır gibi göğsümüzde
saklı kalan heyecanlar kadar doyamazdık güvercinlere
soramazdık ne hesap,ne usul ne de...-hiç bir şey-
kayıklara kayıkçı olmaktan çok deniz olup yatardık göğe
sevişme maviydi sevişmek mor...ve her kürek çeken
ayrı makamda ağlardı ayrı tende gülüştüğü gibi
başkasında yuttuğu utançları gibi ağlardık ters köşe

biz de severdik ellerimize saplanan güneşi eritip içimize akıtmayı
çırılçıplak gizlenirdik karanlığımıza-saçılırdı-
ak duvar,kara duvar...

/gün devrilirken yarının kucağına bir rüyaya daha
uyuyamamışken daha kavuştum yine O'na
Beatrice'ime.../