Senden sonra denizlere atlayıp
Akşam vapurlarında yüzerken ben
Ve sen geride kalıp
Başka biri olmaya başlarken
Ağlara takılmış bir balık gibi can havliyle
Bulduğum ilk yırtıktan sahile atlarım

Kalabalıklarla birlikte adımlarım sokakları
İnsanlar kaldırımlarda birbirini avlarken
Denizler dalgalanır gözlerimde
Balıklardan utanırım

Seni düşünürüm başka biriyken
Servis tabaklarıyla sunduğun tatlardan utanırım
Oltaya takılmış bir kurtçuk düşer payıma
Yemi yutsam bana
Yutmasam sana ayıp
Oltaya takılmaktan değil kurtçuktan utanırım

Caddeler genişledikçe sokaklar daralır ya
Sen ve ben ayrı ayrı aydınlık yollardan geçerken
Dar sokaklarda pusuya yatmış karanlıktan utanırım

Ne kadar acıdır insanın kendi kendini kandırması
Ve ne kadar kolaydır
İnanmadıklarına başkalarını inandırması
Körüm desem gözlerime
Görüyorum desem gerçeğe yazık
Geçeği görememekten değil kendimi kandırmaktan utanırım

İnsanlar büyüdükçe insanlık küçülür ya canım
Sen ve ben arsızca büyürken
Masalları gerçeklerden ayıramayan çocuklardan utanırım