Cezasýz suç olmaz derlerdi de inanmazdým. Meðer suçum senmiþsin, cezamda seni ölene kadar sevmekmiþ. Hükmünü giydiðim boþ sokaklar var þimdi sadece, soðuk ve karanlýk sokaklar gözlerimin alabildiðince.içlerinde kaybolduðum, ne yaparsam yapayým bir çýkýþ yolu bulamadýðým, kýrýk dökük duvarlarým ve yerin altýndaki ateþlerle kaplý, kaderimdeki sessiz sedasýz sokaklarým…
Mühürlerinde yüreðimin zincirlerini kýrdýðým boynu bükük sevdiðim, gidiþine aðlayamadýðým, geliþine sevinemediðim, belki hep düþlediðim, belki hiç elde edemediðim. Yanýna katýk veremediðim sevgim doyuramadý seni, faili meçhul hatalardan nasibini alýp, son defa kapattýn gözlerini. Beklide sana olan sevgim hiçbir zaman tatmin etmedi seni, ama ne yapabilirim ki elimde kalan son hazinem sadece sevgimdi…
Söküp aldýðým ve bir türlü yerine yenisin koyamadýðým þeyler için affet beni þimdi. Sana sadece kuru bir sevgiden baþka bir þey veremediðim için affet. Affet beni, ama elimden bir þey gelmezdi, çünkü elimde kalan son hazinem sadece sevgimdi…