Aslında yazmak neyi değiştirir, bazen konuşmak bile değiştirmiyorsa. Kelimeler güçlüdür demişler ama kelimeler her şeyi değiştirir mi, mesela bir karakteri, bir insanı. Peki konuşulduğunda mı, yoksa yazdığında mı güçlü kelimeler?

Ama bakışlar daha güçlü kelimelerden çünkü bakışlar bir insanın tansiyonunu düşürebiliyor, sigaraya başlatabiliyor, hergün birbirinden boktan barlarda on tane bira içirtebiliyor, mide ağrıları çektirebiliyor. Gözlerine uzun süre bakamıyorsan bir şeyler var demektir. Ve bir insan kendisinin güzel olduğunun çekici olduğunun farkındaysa ona sen çok güzelsin diyerek etkilemek ne kadar mümkün? Ve unutamadım demek unutamıyorum demek unutulmayanın ne kadar umrunda olur ki? Unutamadım demek aczden güçsüzlükten başka neyi çağrıştırıyor ki insana?

Şimdi unutamadım desem acaba hakikaten seni mi unutamadım, senden öncekini mi, yoksa senden sonra yürütemediklerimin de bir birikimimi acaba ulan bendeki bu yoğunluk?

Yoksa unutamadım yerine bulamadım demek daha mı dürüstçe?

Şimdi neyi görüyorum aslında biliyor musun, yürüyen ilişkilerde bir taraf hep umursamıyor belki bunu herkes görmüştür de canım benim dikkatimi çeken başka bi şey:))

Bırak umursamamayı bir taraf resmen kötü davranıyor yahu, sürekli eleştiriyor, küçümsüyor, aşağılama derecesinde laf sokuyor. Ve bu ilişkiler yürüyor hep hem de sorunsuz yürüyor. Belki de bu ilişkilerin sorunsuz olmalarının nedeni her an her dakika bir sorunun olmasıdır. Sürekli gerginlik, tedirginlik, tartışma, laf sokma, küçük kavgalar gerilimler falan tek düze olmaktan daha mı iyi be?

Bizi yaşadığımız, yaşayamadığımız ilişkiler yordu desem.

Ne yaşadın ki sen deseler.

Nasıl yaşadığım önemli desem ben de.

Ve artık konuşmak yoruyor dinlemek ve yazmak da desem.

Nasıl olur?

Nasıl olur her satırında aşk olan bir yazıda bir kez bile sevgi kelimesini kullanmasam?