HEP HÜZÜN HEP HÜZÜN

Bir gün, gülemeyecek miyim ben…
Hep hüzün hep hüzün…!
Bir gün de düşünmesem,
Bu memleketin sorunlarını,
İnsanların dertlerini,
Bir kere de düşünmesem,
Kendi dertlerimi…
Gülsem, eğlensem, güldürsem…
Dertsiz tasasız yaşasam…
Bıraksam bir kenara her şeyi…

Olmuyor, olmuyor!
Olmuyor işte!
Kimse demiyor,
“Boş ver, takma kafanı,
Bu gün ben hüzünlenirim,
Senin yerine…”
Çıkmıyor öyle bir kimse,
Çıkmıyor işte!

Anladım,
Hüzünsüz bir gün yok,
Bana bu dünyada!
Anladım, bu görev benim!
Anladım, bütün sıkıntıları ben çekeceğim!
Siz aldırmayın,
Bakın neşenize,
Siz bakın keyfinize,
Ben hüzünlenirim sizin yerinize!

Mehmet KIYAK*