BATAK ÖMÜR

Hiç yalan değil,
Bir tek çocukluğummuş,
Yaşadığım,
Bir tek…
Gerisi hep köstek,
Hep köstek…

Daha ilk adımı attığımda,
Vurmuş hayat bana,
Esaret zincirini…
Kavgayla geçti ömrüm,
Yenilen hep ben, hep ben…
Zincirdi bir ömür kavgam,
En büyük davam,
Yoksulluk kavgam…

Güneş miydi her gün batan,
Ömrüm müydü yoksa…
Her adımda, her kıpırdanışta,
Batağa biraz daha batan…

Çıkılası değil,
Her hamlede,
Her kıpırdanmada,
Yutar oldu biraz daha …
Ne geriye dönebilirim,
Ne ileri gidebilirim,
Her kıpırdanışta dibe inerim.

Ne uzanacak bir el,
Ne tutunacak bir dal…
Dayan, diyorlar…
Dayanacak derman bitti!
İstemem artık,
Ne bir el, ne bir dal!

Hayal bitti,
Ümitse çoktan gitti…
Ahhh…!
Artık hayat bitti!

Mehmet KIYAK*