Her devrim yokolup gidiyor ve peþinden yalnýzca yeni bir bürokrasinin artýklarýný býrakýyor. -Kafka |
|
||||||||||
|
Baþaramadým yine..Bir türlü anlatamadým “ bendeki seni” .. Bir türlü ispat edemedim sana beni diri diri öldüren kadýný bende içimde öldürdüðümü. Bir türlü önleyemedim benli soru iþaretlerini. Oysa gözlerimi görmeden yüreðini bana kurban olacak delice seviyorsun beni..Düþüyorum yine kanamalý cümlelere..Üþüyorum. Ýliklerimde Þubat soðuðu..Oysa aylardan Aðustos.Sýcaklýðýma dudaklarýnýn serinliðini getirirdin sen..Ne oldu bilmiyorum.Boynum eðik yine..Belki de suçluyum. Suçluyum çünkü bir türlü anlatamadým “ bendeki seni”. Gösteremedim adýnýn yüreðimde ne kadar büyük yer kapladýðýný..Cümlelerimi yuttum sustum þimdi. Düþtüm yine ulu orta..Yýrtýldý gömleðim.Ýlmek yine geçti þah damarýma. Yuvarlandým avuçlarýna. Sýðýndým duasýný unutmuþ bir çocuðun avuçlarýna. .Biliyorum suçlu benim. Aylardan Aðustos…Susmalýyým ben..Her sene olduðu yine hüzün sobeledi beni..Oysa sana bir þey yazmaya gelmiþtim. Karanlýk sokaklarýmý aþýp gelmiþtim. Bu akþam sana özlemlerimi anlatmaya gelmiþken bir anda düþtüm dudaklarýndan...Bilmiyorum ne oldu beni öldüren kadýný hala özlediðimi söyledin.Sustum..Yutkundum Hangi insan özler ki kendini topraða diri diri gömeni ? Hangi insan katilini delice sevebilir ki ? Ben bu satýrlarý sana yazarken sen “ istediðin gibi özgürsün; belki bir gün beni de özlersin baþkasýyla “ cümlesini býraktýn aðlamaklý suretime. Baþaramadým yine bir kadýný mutlu etmeyi..Seni severken baþka birisini özleyecek kadar küçülmedim ben. Sen bende hala büyüksün..Sen her zaman “ bir gün seni unutacaðýmý “ savunsan da ben senin umutlarýnda olacaðým. Sen neþter vur kalbine. Seni hiç sevmediðimi, sana binlerce yalan söylediðimi dikte yüreðine. Dilin söylese de bensizliðimi, kalbin hep beni yaþayacak..Bil ki; avuçlarým yüzünü duaya dönmüþ halde. Yoksa vururum kendimi yaðlý ipe. Sana anlatmýþtým kalýn ipin evimizin neresinde olduðunu. O kadar basit ki ölüm..Ama ben yaþayacaðým. Seni sende yaþayacaðým. Ýnatla..Sabýrla..Biraz da susacaðým. Ama avaz avaz baðýracaðým seni...Sende yaþacaðým biliyorum. Týpký bende yaþayan sen gibi… Aylardan Aðustos…Karlar yaðýyor saçlarýma. Gözlerimi neden kan bürüdü benim. Ýçimde bir kýz cocuðu çýðlýklarda. Kanamalý bir yürek var içimde..Düþlerim aðýr yaralý. Yine tökezledim.Yine sobelendim…Az kalmýþtý doðum günümde “ senin sesinle “ uyanmaya. Ne kalmýþtý ki 29 Aðustos’ a..Ramak kalmýþtý doðum günümde verebilecek en güzel hediyenin sen olduðuna… Geriye dönüp tek bir soru sormuyorum bunlar neden olduðu diye..Sadece gitme diyorum..Gitmeyeceðini bile bile gitme diye sesleniyorum. Biliyorum bu satýrlarý okurken dudaklarýný kanatacaksýn. Biraz da sesli susuþlarda kanayacaksýn. Adýmý çýðlýk çýðlýða haykýracaksýn..Dur gitme..Hayat testisinden üzerime akan umutlarý toplama zamaný. Dur gitme. Uzat ellerini.Baþým düþmesin topraða..Ama söz sevgili..Doðum günüme kadar buralardayým..Ölmeyeceðim sesini duymadan. Gitmeyeceðim Cehenneme doðum günü sabahý yüreðinle uyanmadan. Gitmeyeceðim.. Hatýrlýyor musun senden önce kör topaldým ben, denizlerinde yürüttün beni. Yarý çýplak gövdeydim ben , yüreðinin sevda gömleðini giydirdin bana.Dilsizdim..Umut cümlelerini doladýn dilime..Tanýmsýzdým bir o kadar hüviyetsiz...Kimliðini “ mevcudiyetime “ adadýn sen..Senden önce yoktum.Vardým da yoktum aslýnda..Ya da sureti “aslýna “ teveccüh eden bir adamdým ben. Gölge oyunlardan bir figüran. Adressizdim. Sokaklarým yoktu kaldýrým taþlarýmdan öte..Ama sen yüreðinin baþkentinde aðýrladýn beni..Þimdi bu sevdayý çýktýðý komadan çýkarma zamaný. Tut ellerimi bulutlarý tutar gibi. Kapat gözlerini..Sabah uyandýðýnda hiçbir þey olmamýþ gibi sesime uzan.. Biliyorum.. Anlatamadým; sana “ bendeki seni “… Gösteremedim; adýnýn yüreðimde ne kadar büyük yer kapladýðýný… Susturamadým; vadesi dolmuþ saðanaklarýmý. Gecemi gündüze çeviren kadýn; Yukarýdaki tüm olumsuz yüklemlere inat, Aðustos sancýsý tutmuþ gözlerime inat, Kurtar beni " benden" .. Çevir yüzünü aydýnlýðýma.. Çünkü; Ne ben sensiz yaþayabilirim, Ne de sen bensiz nefes alabilirsin..." Çünkü senle ben ; Umudun avucunda Cennet kokan NEFES'ÝZ.. Çünkü benle sen ; Elif'in dalýnda taze FÝLÝZ'ÝZ.. Çünkü senle ben ; BÝR’ÝZ…BÝZ'ÝZ... 24.08.2007 23 . 00 Ýsmail Sarýgene
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Ýsmail Sarýgene, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |