sadece bir şarkı
kulaklarına geçit veren
kokusunu yayan çiçekler
şimdi hüzün boyalı

boşa giden onca saatlerden
kimi çıkarsam bir seni doldurmuyor
yokluğun sortiler yaparken gecelere

kavuşmanın ölçüsü neye dayalı
gün gecenin koynunda yalnızlık boyalı

sürmeli gözleriyle bakan çocuklar
şimdi yok oldular
zaman, kendi içinde
kefenini biçer tüm gerçekliğiyle
ilmeği atılı gün yarını sorgular

dayanılmaz sancıların perdeleri çekilirken
bırakıyorum şiirlerin anlatılmazlığını
avuçlarına yansın

benim olan sensin
karanlık
karmaşanın kucağına düşen sessizlik

boşlukta seyreden ses
cılız bir söz düşürür dilinden
aşk seninleydi, sensizken de…

Aytekin Orhan