Tarifsizlik yine alýp alýp vuruyor beni... Korkuyorum... Bunca güzel þeyi benden almalarýndan korkuyorum. Biri sifonu çekecek ve her þey bir laðým pisliðine karýþacak diye ellerim ayaklarým kilitleniyor. Yaþadýðým pembeliðin tozu gözüme kaçýyor... Ýnan çok direniyorum sadece seni yaþamak için; düþünmemek için bedeninin ve ruhunun dýþýnda kalan hayali... Ama hep bir tokat gibi ensemde dönüp duruyor. Tam unuttum derken dilini çýkarýp sýrýtýyor...

Yine sessiz... Yine þýpýr þýpýr... Akýyorlar iþte tutamýyorum... Hep seni yitireceðim geliyor bugün aklýma... Çaresiz bir ben, çeyrek bile kalmamýþ bir ben... Ne kadar yardýma ihtiyacým var, ne kadar çaresizim... Dallarým nasýlda çýtýrdýyor her esen rüzgarda. Bilsem de yenilerini yeþerteceðini , canýmýn acýmasýna engel olamýyorum iþte.

Yanýmda olsan... Yine alaycý gülümsemen olsa dudaklarýnda... Konuþmasan da olur; içime baksan... Acýmý beþ saniye yaþasan; acýný acýma akýtsan... Kaybolsak acýlarýn sevdasýnda... Sonra silsem seninde akan yaþlarýný, yalasam yarayan yanlarýný... Kollarýnda uyusam hiç doðmayan güneþe... Sabaha kadar yeni dokunuþlar eksen tenime... Gecenin bir yarýsý korkuyla uyansam gittin mi diye... Sonra yanýmda yatan o dev adamý, o dev yüreði görsem ve güneþin yeniden doðacaðýna inansam... Usul usul öpsem seni; uyanmandan korkarak, rüyaný çalmaktan utanarak... Sevincimden aksam bu kez de ; yine sessiz... yine þýpýr þýpýr... Ellerimi gecenin aydýnlýðýna uzatýp yýldýzlarý toplasam... Alýp koynuna saklasam...

Korkuyorum... Senin olmamaktan, seni yaþayamamaktan korkuyorum... Biliyor musun; senin için neler beslediðimi? Seni hiçbir zaman sahte gülüþlerde, sahte dokunuþlarda sevmediðimi; seni içimden ama asla kimseye haykýramadan, korkunun kucaðýnda büyüttüm ben... Seni... Se...