Gerçeklere kapat gözlerini, düşlerimde, özlenen bir yürekte yaşa… Söylenmemiş her şarkıda beni dinlerken, mutlulukların gölgesi hep üzerinde olsun sevgili…

     Öyle seviyorum ki seni, öyle sessiz, öyle derinden, tüm benliğimle… Sana öğretmeliyim hayatı… Sebebi ben olmalıyım ışık saçan gözlerindeki neşenin… Büyülü sesinle aydınlanmalı karanlıklarım… Aklını başından almalıyım…

     Varsın uzasın sana koştuğum yollar… Canım canın olsun yeter ki ,ömrümden ömür gitsin, üzülmem…

     Senin için uyanmalıyım sabahları, her nefeste kokunu duymadığım gün sonum olmalı… Varlığınla cennet bahçesi olan gönlümde gülüşlerinle kucaklamalısın beni… Yokluğunla toprağa karışırım sevgili… Anla nasıl sevdiğimi…

     Sevdamı anlamayan gözlerle bakma bana… Konuşmayan bir çift dudak gönder karşılayayım, ezberleyeyim susmalarını… Ne yapsan da yakanı bırakmayan sevdalarım olsun gününde, gecende…

     Sırtını dönme sonbahar hayallerime… İçimde sana çağlayan nehirlere setler kurma… Aşk ağlasın bırak, güller sen koksun kavuşmak ümidiyle… Gülleri okşadıkça sen kokmalıyım ben de… Sabırsız ince bir sızı olsan da yüreğimde, açılmayan kapılarımın anahtarı senindir…

Senden gayri sahibi yoktur gönül evimin… Gel ki yıldızları sereyim gece sefalarına, gel ki mutluluk çerçevelerinde gülen yüzümüz olsun…

Yokluğuma katlanma artık,
Hasretime alışma,
Özlemimi yakala,
Hayallerin kollarına bırak kendini, geniş zamanlarda…
Unutma hiçbirşey için geç değil,
“Her yarın yeni bir başlangıçtır
Ve her başlangıç yaşarsan anlam taşır” sevgili…

Ayşegül TEZCAN

25/07/2007